Son Şiiri - Mustafa Akkoyunlu

Sular perde perde kararıyor yokluğunda, her şey sustu, lal kesildi kara toprak... Buralarda zaman, zaman! ... Hiç geçmeyecek gibi, kolumdaki saat hala bırakıp gittiğin yerde, akrepte, yelkovanda alışamadı bırakıp gidişine. Sen gidince; Balıklar yüzmekten aciz... Gözlerim konuşmaktan korkak... Ellerim yazmaktan ürkek... Bilmezsin! ...

Bırak akıp gitsin zaman, bırak üşüsün ellerim, bırak çözülmesin kaldırımların buzu. Ayaz vursun yüreğime, kapat gözlerini, bakma ardından sakın... Kelepçeleri bilezik yaptım adı aşk oldu bileklerimde... Ne zaman adın kıvrılıverse başucuma, en acı sızıyla hissettim damarlarımda... Bebek gözlerimle sevdim ama; Bebek kadar masum, bebek kadar saftı sevmelerim.

Güvercin yüreğinde dillerim. Çaresiz susar gider... Söylenecek tek cümle kaldı
yürek satırımda. Ne güle güle, Ne de hoşça kal... Bir cümle sadece.........................................
Kaybolur çığlıkların asrında. Ne sen duyarsın, Ne de alem... Kapkara bir rüyaydı bütün bunlar... Unuttuğunla kalsın sendekiler. Her şey bende, her şey saklı…SON....

Düş(me) ,
Üzerin kirlenir diyorlar,
Ne tuhaf,
Oysa ki
Aşkı
Aşkla yıkayamazsın
Bilmiyorlar.