Sobe Şiiri - Suat Kayis

Demek ki,
Bu sefer olmuş istediğim.
Belkide son dileğimdi.
Aslında bu kadar da geç olmamalıydı. Sonunda Elinde bak,
Okuyorsun yazdıklarımı.
Onun için bile nelerle uğraştım.
Sırf sadece senin eline ulaşsın diye.
Bak ulaştı galiba.

Şimdi sakince otur bir köşeye.
Öyle yapayalnız.
Koy başını ellerinin arasına.
Oku bu sefer.
Son defa kendimi ifade ettim sana.
Aslında çok zor olmamıştı.
Çünkü.....
En Ufak bir yalan yoktu içinde.
Zaaflar vardı,
Minnacık çizgiler vardı.
Laaaaan aslında herşey o kadar saftı.

Neyseee.....
Boşver şimdi oraları
Hep anlatırdım,
Söylerdim bu kadar kolay olacak diye,
Senin de anlattığın gibi aslında.

Derin bir nefes al şimdi.
Ve okurken sakın bir delilik yapma.
Çünkü buna gerek kalmayacak.

Lafa neresindensin başlasam,
Ne yazsam,
İnan en Ufak bir fikrim yok.
İçimdekini nasıl anlatırım da,
Senin daha çok canını yakar diye bir niyetim de.

Peki.....
Neden yazıyorum diye sorma.
Aklında en ufak bir soru işareti kalmasın diye yazmak istedim.

Küçücük bir dünya kurdum kendime. Aslında buzdan şatolar,
Duvardan kaleler ,
Biri yıkılsa biri ayakta kalırdı.
Düşünnn o kadardı.
En azından ben öyle zannetmiştim.
Yine yanıldım,
Çünkü....
İçimdeki gizli düşmanı kendim yetiştirmişim sessizce.
Kokusu her burnuma düştüğünde,
Olmam gereken yere attım kendimi. Herkesten uzağa,
Herşeyin başladığı yere.

Biraz deniz,
Biraz yosun kokusundan ömrümce vazgeçemedim.
O limana her seferinden geri döndüm.
Ama ağır hasarlı,
Ama nedensiz.
Özlediğim zaman bir şekilde söz verdiğim gibi geldim sessizce.
Yaralarıma tuz basmayı,
Gerekirse kızgın ateşlerde dağlamayı. Söküp atmak yerine,
Bir parçam gibi onu bende sessizce gömdüm içimde.

Tahmin ettiğin gibi,
Bu son seferdi.
Ben o limana yine geri geldim.
Bu sefer açtığın yaralar,
Hasarlar
Onarılamayacak kadar büyüktü.
Ölçtüm, biçtim...
Olmadı malesef,
İnan yine denedim.
Bir yerini yaptım, bir yeri dağıldı.
Daha önce tamir ettiğim yerler sanki dile geldi.

Bitti artık kaptan bittiiiiii.
Kulağımda yankılandı sanki sesi.
İçim ürperdi,
Sesim titredi,
Yaaaa yaaaaa yine olmalı yine yinee…Derken......
Çöktüm dizlerimin üzerine.
Verdim ateşe hem gemiyi, hem limanı. Yanışını izledim aynı filmlerdeki gibi, Gözümde büyüdü…

Sor...
Sor hadi pişman mısın ?
İnan zerre kadar değilim.
Yaşadığım her anın içindeki herşeye değerdi.
Bu sefer başardım galibaa.

Küçükken sokağın bir köşesinde saklambaç oynardık.
Ben seni görsem bile adını söylemezdim. Biliyor musun
Sobelemenede izin verirdim sen mutlu ol diye.
Bir oyundu sonuçta senin için.
Benim için olmasa da,
Son bir kez daha oynamak isterdim seninle Ben yine seni arardım ama...
Bu sefer izin vermezdim beni yenmene.
Artık oynamaya gerek kalmadı.
Oyun çoktan bitti....
Sen kazandın. 

Şimdi üçe kadar sayabilirim senin için
1
2
3
“SOBE””.... oyun bitti işte