Sobe Şiiri - Ayşe Uçar

rüzgâr
taktı kanatlarını, uzattı bakışlarını
savurdu keder kervanlarını
ay düştü...
şehrin karanlık yüzüne

ışıl ışıl sokaklar
vakit gece yarısı
uyurken yaylaların buzdan etekleri
hâlâ uyanık sedir ağaçları

penceremde loş ışıklar
odamda ayyaş gölgeler
ve dua çiçekleri...

fildişi parmaklarım aynalı yastıklarda
arpa boyu d ü ş ü n c e l e r i m
hayalinin peşinde...
m e c n u n u m belki de l e y l a

aşk/a
yelken açtıysa y ü r e k l e r i m i z
bekle bir akşamüstü gelir
v u s l a t ı n uçarı adımları
düşünme artık nefes alalım
dağların koyaklarından

karanfil kıvrımı dudakların
gözlerin ateş böceği
haydi yedi kentin kandilini yak
göğsümün burçlarında
bırak başım... varsın dönsün
sar/h o ş olsun t e n i m

haydi gün doğmadan
kapatalım gözlerimizi
aşk/a s o b e...

(23 /12 /2011)