boynumda bohem bir atkı
zamana karşı ısınmaya çalışıyorum
sabiler geride kaldı,
kendimden kendime geliyorum.
kadınları çoktan doğurdu çingene gülüşlerin.
papatyaları çoktan verildi palyaçoların..
hokkabazlar ateş çemberinden çoktan geçti
sirk gerilerde kaldı
kent gibi...
kendim gibi.
şimdi kedisi gibiyim kendimin
düşerim kalkarım/yürürüm ağlarım
kedisi gibiyim kendimin
biraz da üşüyorum
Kayıt Tarihi : 26.1.2005 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
acıtıyor insanı
geçmiş,gün,gelecek üçleminde
biraz sonrada
bir acı beklemekte
göz yaşlarınla tedavi edemiyeceğin
bir sancı
yeni güne merhabanla karışık...
H. zamar
zaman zaman insanın içine yine kendisi yolculuk yapar ve bu yolculuk çoğunlukla sonu belli olmayan sonuçlar doğurur.
TÜM YORUMLAR (2)