Sis Şiiri - Osman Balkıs

Sus...
Dinle kalbimin çarpıntılarını.
Tülleri arala ey sevgili.
Kaldır tülleri,sır perdelerini,
Mekanı yık aramızdan.

Evren oluşumunun ilk devresinde;
Bak kalbimde sisli bir akşam.
Sisli,soğuk ürpertiler her keresinde,
Bir aşk serüveni,buğulu,bulanık,
Melankoli,karabasan ve cüzzam,
Bir bütün;
Soru işaretleri yüklü,
Bilinmez,kavranmaz,çözülmez yaşam.

Kalbimde sisli bir akşam,
Kaldırımlar boş ve tenha,
Issız bir çöl gibi şimdi yüreğim,
Ve dolu birer bulut gözlerim.

Yürüyorum saçlarımda bin firtına,
Bin kavramın uğultusu beynimde.
Kuru birer ağaç,yutuyor başımı ellerim,
Sen yok,yalnızlık var diye yanımda.
Kanımda kainatın ritmi dolaşıyor.
Bu alemin sensiz rüzgarını neylerim...

Kalbimde sisli bir akşam.
Evren bulutlar giyinmiş bir derviş,
Ben ayyaş,ben serseri mürid.
Kavisler çizerek düşüyor,mevsimler takvimlerden,
Ağaçların dallarından dökülen benim.
Ruhum sisli bir süreç ve zaman mürşid.

Kalbimde sisli bir akşam.
Bulanık seherler içimde gurbet.
Ben yabaniyim bu düzenliliklerde,
Ben hoyrat bir çığlık gecelerde.
Nasırlı kalbim erir mi?
Çözülür mü buzlu beynim?
Ilık ılık aşk esen hecelerden,
Sır yüklü bilmecelerden.

Kalbimde sisli bir akşam.
Evren dumanlar arasında,
Ben rüyalar,ütopyalar diyarında.
Ey sevgili,en sevgili,
Sen tüller,sır perdeleri ardında.
Ben soğuk mantık duvarları,
Zifiri duyular zindanında.
Sen'i arıyorum,
Çile sarıyorum..

Sus ve dinle!
Bak kalbimde sisli her akşam.
Ey tüllerin ardındaki gerçek,
Ey sisli alemde bulanık yüzlü sevgili.
Kırmızı kırmızı çizgiler çek,
Zaman ambarı, sararmış takvimlere.
Kavramsız,mücerret,ümit dolu elini,
Sislerin sihrini bozarak uzat.
Kalbime bin nurlu akşamlar kat...

12.12.1990/Malatya