Sis Şiiri - Zekeriyya Uzun

Otobiyografimin sen ayları yaş sâir her babtan
Sayfaların dipnotunda adın var ve ıslak imzan
Kolumda izin yeşile dönen ışıkta cankurtaran
Olamazsın güvenimi bir kaşık yalanda boğan

Kente yağmur olduğumda herkes mevtaydı
Sen hariç, sedân bulutları dağıtan fermandı
Kan lekesi süslü gömleğim zannımsa insaflı
Sağ beynimin ayak izlerini takipten kaynaklı

Kemiksiz dilden çıkan okun kalbe etti isabet
Ekli mi kopuk takvim yapraklarında nedâmet?
Asma kilitli sandık içinde hint kumaşı saadet
Miftahında gözüm yok arzum sadece basiret

Antikacıya teslim edip yirmilik gururumu
Kurtarıp batan bütün cesaretimi, onurumu
Gönderdim döndü geri posta güvercin kuşu
Alzheimer olan unutmaz böyle bir unutuşu

Keskin kokulu hatıraların sindiği sokaklarda,
İki parkta, bir otobüsün en arka koltuğunda
Ciğerine dolan her oksijende sözlerini hatırla
Ve zihin dünyası sisli zâtı bir cuma akşamında

Maziyi kalemle silmeye çalışmak, isyanlarım
Unutmak isteyeceğim yeni günlerde yazarım
Mürekkebimin son evresi denize başkalaşım
Pusula enkazda da nerdesin ey kayıp rıhtım ?

Odamın ayazına, çöl sıcağı fotoğrafta senin çehren
Kapım aralık şahsından gelebilecek hayır, şerden
Gönül alıp vermedin isminle müsemma değil zerren
Güzün değil ilkbaharın müjdesi olmalıydı cemren

Bu, şekva değil, arz-ı hal; değil dönüş biletin
Bu, eseridir kalem kağıtla zihnimin harbinin,
Sana yenilişim kalem kağıda galip gelişimin
Bu, koca çınarın çöküşü, yıkılışı gönül evimin

Yıkım yapman kolay iş kentsel dönüşüm için
Enkaz altında hayaller hala rahat senin için
Zor iş viraneden saraya hak çağrısı için için
Düş projesini reddederim artık her mühendisin