Sırma Mersin Şiirleri - Şair Sırma Mersin

1.Bölüm

Geçmişi konuştukca, acılarım tazelenir...
Birikmiş onca hüzün,
Yüreğimin içindeki anıları solurken...

Bir duvarın dibinde...

Bi ayyaşın naraları ile, yırtılan gece; sokağı saran sessizliği dağıtıyordu...
Gecenin ayazında; kendini ısıtmak için, şiseye sarılıyordu.
Dibine vurmuş yalnızlığın gölgesinde iken;
Yudumlarında bile,sevdiğini düşünüyordu.

Karanlığa ağladım anne...
Bi daha!
Sesini duymasam diye.

Hıçkıra hıçkıra akıttım,
Gözyaşlarımı...

Önce seni,sonra beni yazdım.
Ajandanın her sayfasında; bizi yazdım, defalarca...

Vesikasız resimlerle,
Belgelenmemiş onca anıyı,
Taşıdım yüreğimden, sayfalara...

Kapı arasına sıkışmış dertlerini
Aklında kalan hayallerini
Söz geçiremediğin duygularını
Bir araya getirdiğinde
Düşüncelerini şaşırtırsın...

Yalnızlığımın uzantısını
Sayfalara taşırken
Bir kelimeyi imgeye sardığımda
Dizelere düşen her hece
Şiir olup seslendi, yüreğine...

Yalnızlık kaldırımların
Köşe dönemeçlerinde
Hayalin çıkıyorsa karşıma...

Kesişen yolların
Uzayan karanlığında

Sonbahar yağmurlarında
Yıkanan hüzün çocuğu idi, yüreğim...

Vurgun aşkların mezarında dolaşırken,
Yalnızlığımın yitirdiğim hayallere dua ediyordu...

Yüreğimdeki sevgi cümlelerini
Boşaltım satırlara..
Sevginin ağırlığı üzerimde iken;
Çoğaltım sayfaları...

Sevgi ile konuşup durdum, gecelerimde...

Katrankarası gecede;
Demlenmiş yalnızlığımda,
Belki hüzün, belki aşk canlandı.

Varlığına zincirlenmiş iken gönlüm;
Ayrılığına alışamamıştı.