Geceden önce biten hayallerimi uykuya teslim ederken,
Başlangıcı olan umudu, ebruli yaşama bıraktığımda...
Sürgün kalabalığın içindeki yalnızlığımı yoldaş etmişken yanıma.
Dört duvar arasında yankılanan özlem çığlıkların sesi
Kulaklarımı patlatırken...
Her yağmur yağdığında;
Gelen hüzün,
Keskin toprak kokusu gibi;
Benliğimi kapladı...
Cama vuran damlalar;
Mahalle arası düş kaldırımlarında,
Kimliksiz dolaşıyorum, kim olduğumu bilmeden...
Adı konmamış kahırları; üzerime almışken,karanlığa düşmüş hayalleri yaşıyorum!
Acısı çok, sonu kederli bir yaşamın;
Menfaatine dönen dünyanın; üzerinde yaşayan benlikler...
Mutluluğa ve sevgiye küsmüş, umudu terketmiş; çaresizliğe mahkum olmuş yalnız yürekler!
Sıradan bir yaşamın kısır döngü içerisinde, kaybolup gitmiş yaşam!
Zamanı teslim almışsa; tükenmiş ruh, ömrü bitirmeye çalışır...
Yorgun bedenlerin, karmakarışık düşünceleri ile çarpışırken, farklı kişilikler...
Gecenin ağır kokusu; yalnızlık...
Herkesi uykuya teslim almışken.
Karma karışık duyguların içine düşmüş; benliği iter çaresizliğin içine...
Varlıkların arasında yokluğu taşıyan, sahipsiz bir sevginin yükünü yüklenen yürek!
Yürekse; gözyaşına ve umutsuzluğa sarılmış.
Yalnızlığın uçurumdan;
Düşmek üzere iken, yürek!
Bir yabancı merhaba ile;
Tutunmuştu yeniden,şansa.
Paramparça hayatın içinde;
Yazmayı unutmuş ellerimi
Sayfaların üzerinde boş boş geziyorken, kangren olmuş yüreğim kesiyordu, duygularımı...
Oysa!
Sonsuzluğun içine birikmiş kırılgan hüzünleri dağıtmak için,
derinlerden çıkarıp, karanlığa gözyaşı damlalarını akıtmayı istiyordu...
Bugün...
Yeniden uyandım.
Gözlerinin derinliğine dalıp,
Çocuksu gülüşlerinle,konuşurken...
Hayallerimin içine biriktirdiğim umut.
Boş başıboş yaşama;
Tutsak olmuş ruhum.
Bitiremediğim bir ömürle, tıkanıp kalmış duygularım var...
Her seferinde;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!