Sinem Özaşgın Şiirleri - Şair Sinem Özaşgın

Aklının ön sokağından geçiyorum bilhassa
Günlerden aşk
Aylardan yaz

Dolambaçlı sokaklardan fırlıyor
Firari düşler

Yok be Lila
Şu gemiler var ya
Benden daha sahici
Hani renkleri
Yelpaze fırçanın yeni vurmuşcasına renkleri
Hani renkler

Doyamadım...
Sesinin tiz tonunun uçuşuna
Kanatlarının görünmeyişine
Sandal gibi sallanışına siyah saçlarının
Vurgunum
Vurgunum acıyınca sen-cil- bam tellerim

Daha yeni yaşıyorsun tuz yemeyi çocuk
Evine ekmek götürmeyi
Züppelerden korkar gibi bakmayı
Yüzünün kara feracede
Sandalların sallanışlarına
Misal ki ninni gibi

Şairlerimi seviyorum şair
Hepsi de perde perde indiriyor güneşin ellerini
Hepsi de şeker gibi sözleri var
Hepsi de sevdiklerim
Peki onlar da beni sever mi? ...

Hayatının başlığını küçük başlayanlara....

Biraz bıktığım doğrudur
Zamanın tuz kokan akşamından
Yamaçlarımdan seyirsizce döndüğüm
Ellerimden düşerken tüm kuş tüyleri
Ve aklım arka taraftaki molozlarda ağlarken...

Çocuklar
Kanınızın altından özgürlük fışkırıyor
Yürekleriniz kuma batsada atıyor dışardan hala
Biliyorum yine yaşayacağız koşarcasına beraber
Özgürlük canımıza can katacak
Yerler kan dolsada

Lila...
Biraz sensin biraz da benim şu hayatın ebemkuşağından
Gözümüzün reflekslerini ölçemiyor artık hiç kimse
Kimsecikler sesimizi duyamıyor
Fısıltı dudağından öpmüyor kimse...
Kanlı lanet değneğinin ucunda birikmişken tüm kan

Tüm sonradan göçen ruhlar adına
Şiir göbek bağını koparıp geliyor....

-------

Ruhu sığ kokan ölümsüzlük...