Sinan Oğuzhan Şiirleri - Şair Sinan Oğuzhan

DAMLA VE DENİZ

Dayanamamıştı damla, nur bakışlarına güneşin,
İstemeyerek buhar oldu, tutunamadı denizine.
Uçup bulutlara karıştı hasret bakarak sevdiğine.

ESARET
Seversen bir kere uzakları,
Af çıkmaz zaten, hasretlere.
Çağırır durmadan ölüm,
Ayaklarda demir prangalar.

EŞİKTE

Düştüğümde yalnızlığın kollarına,
Faydasızdır sevdalıya ilenmeler,
Giden gitmiştir, gayri faydasız,
Abdalın yalnızlık türküsüdür,

UZAKLARA BAKAN ADAM

Uzaklara bakan bir adam vardı,
Sırtında harbeden dünya yükü,
Aklında hep bir fersah ötesi,
Göğsünde nurlu onuru vardı,

UZAKLARI SEVMEK

Uzakları sevdin mi bir kere dönüşsüz
Ölümü en baştan yiğitçe seveceksin

Her gece sahile oturacaksın zil zurna

VEDA

Bir gün çekip gideceğim buralardan,
Yeminler olsun bir daha dönmeyeceğim,
Çok ağlayan olmayacak ardımdan,
Çok ağlayan biri olacak arkamdan,

VEDA II

Bu şehre senin için gelmiştim,
Zulümleri yırtmıştım hükümlere rağmen,
Azrail’i atlatıp, narı geçmiştim,
Dağları aşmıştım kan ter içinde,

TUTMAK

Bir damla özdüm
Düştüm nur suya
Eritir sevda ateşin
Şerbet tutarım.

YAŞAMAK

Heyecanımız vardı çocuksu
Kör ebe bile oynamamış
Kıvılcımları dahi yanmamış

YENİDEN SEVDA

Yıllar önceydi,
Bir kenara koymuştum.

Sanki asırlar geçmiş,