Ağlıyordum ben beni bildim bileli
Gözyaşımı silmeye geldin değil mi?
Kimi tanıdıysam hep yalan hileli
Sen gerçekten sevmeye geldin değil mi?
Geziyordum cadde cadde sokak sokak
Vakit gece yarısı…
Pencerede nöbetteyim
Seni gönül ağrısı…
Gelmesende beklemekteyim
Sabaha daha çok var
liseyi henüz bitirmişti
bin bir turlu umudu vardı
ögretmen olacak...
küçük bir köy okuluna atanacaktı
onlarca tatlı velede ders anlatacak
bu şekilde hayatını kazanacaktı
Kediye iti özlettiren gurbet
Yorgana biti gözlettiren gurbet
Arzum'a gözyaşı döktürmüş çok mu?
Yalnızlık ile sözlettiren gurbet
Koyuna kuzu közlettiren gurbet
Sabah ezan sesi ile uyansam
Abdest alıp ta Allah a varsam
Kılıp namazı avcumu açıp…
Yalnız benim ol diye yalvarsam
Gün ve gün artırıp eksiltmeden
Yalnız halimden şikayet etmeden
Dur...şunuda dinle bırakıp gitmeden
Seviyorum seni karşılık beklemeden
Tek nedendi,beni hayata bağlayan
Kutupta güneşim çöldeyse karımdı...
Oydu; derdime ortak olup ağlayan
Çocuklara ana,benimse karımdı...
Film şeridiydi sanki hayatım
Geride kaldı sevincim acım
Adını dilime almadığım
Ölüm yaklaşıyor adım adım
Her an sağlıklı mutlu yaşadım
Neden bilmiyorum ama…
Bir mutsuzluk beni kollarına alıyor
Kaçmaya çalıştıkça daha da sarıyor
‘Düş yakamdan diyorum bırak artık beni
Görmek istemiyorum seni ve gölgeni’
Yokluğundan kalma bir yalnızlık
Kemiriyor bakalım nereye kadar
Odamdayım dört yanım karanlık
Boğuyor bakalım nereye kadar
Yarısı yırtık soluk resminle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!