Hasretini yaşattım sol yanıma
Özlemini taşıttım her anıma
Öyle büyüdü ki yokluğun...
Hayalini kuşattım şu canıma
Uçurumun kenarındayım
Düm duygularımı kurşuna dizdim
Ölüm yaşam arasındayım
Her şey yalan dolan hayata küstüm
Bırakıp gittigin kadarım
Daha ne alabilirsinki benden
Arınlarımdan çık git artık
Yoruldum inan seni sevmekten
Hayallerimden çık git artık
Mantığım kabullendi yokluğunu
Ak düştü saçlarına ara ara
Üç erkek evlat babası adamın
Bazı gün düşünüyor kara kara
Allah bilir ne derdi var babamın
Varlığını yok saydığım yağmurlu bir günde
Oturmuş şiir yazıyorum sönük mum dibinde
İçimde tarifsiz korku tabi biraz hüzünde...
Anladım ki pul kadar değerim yokmuş gözünde
Bir fırsat bulsaydım eğer kavrulurdum közünde
Üstüme gelmez mi bu koca şehir
Patlamaz mı volkan coşmaz mı nehir
Sensiz ne yaparım bi düşünsene...
Gündüzüm berbat gecem ise zehir
Soluk resminde sıcaklık aradım
Bulamadım kırıldı kol kanadım
Sensizlik ölümden de zordu gülüm
Sinirden duvarları yumrukladım
Kan oldu ortalık kana buladım
Ferhata mecnuna gülüpte geçiyor
Aklından da şüphe edipte geçiyor
Beni hayli korkutuyor yeni nesil...
Namusu edebi ezipte geçiyor
Parktaymış bahçedeymiş hiç farketmiyor
Bana gençliğimi hatırlattın evlat
İbret al da sakın yoldan çıkma evlat
…
Kız kalmamışta tadına bakmadığım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!