Geçen günlere özlemin başlar
Tenini yakar soğuk duşlar
Yeter ki düşme küçüğüm…
Yakanı bırakmaz pişmanlıklar
Çatılır kalem kaşlar
Çok ihanet gördüm ondan belki...
Sevmek acı veriyor bana
Sılınmek bılmeyen anılardan demek kı
Gülmek acı veriyor bana
Gözlerim doluyor geçince ismin
Yetiyorda artıyor tek bir resmin
Bilgisayar çağı mecnunuyum ben
Kulağım çınlıyor içimde sesin
Aramızda aşılmaz dağlar olsada
Tepesinde erimez karlar olsada
Kavuşturur mum ışığının şiiri...
Soluduğumuz hava ayrı olsada
Gözyaşlarım gölü çölü doldursada
Sular bitti kesintiler başladı
Güneş bağı bahçeleri haşladı
Bilmiş görünen geri kafalılar…
Oturup birbirlerini taşladı
Kuraklık aldı başını gidiyor
On üçünde anasından ayrılmış
Ekmek kavgasına tutuşmuş babam
Kurtlardan ve çakallardan sıyrılmış
Yeniden hayata tutunmuş babam
Ara ara saçına aklar düşmüş
Allahtan korkana yobaz diyorlar
Çağ değişti birşeyler yap kalk dede
Budu göstermezsen olmaz diyorlar
Çağ bozuldu birşey söyle kalk dede
Belki gözyaşı dökeceğim
Belki yaşama küseceğim
Ayrılık bu elbet koyar
Ama yinede…
Gideceksen işte kapı
Gülü goncayı kuruttular ya Allah
Sanki ahirette gülistanları var
Sünneti farzı unuttular ya Allah
Sanki sıratın diğer tarafındalar
Ezan beklemeden yuttular ya Allah
Onsekizyıl önce şu zamanlarda
Dünyaya gözünü açmış meleğim
Yokmuş böylesi; şiir,romanlarda
Dünyaya gülücük saçmış bebeğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!