Silinmiş imza... Şiiri - Hasan Belek 2

Sanma ki bu gidişten, bir gün geri dönerim
Sensizliğin ufkunda, yelkenimi gererim
Ben bu aşkın yükünü, artık yere sererim
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

O eski resimleri, ateşe attım, yaktım
Hüzün dolu yollara, son defa acı baktım
Esaretten ruhumu, kendim azat bıraktım
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

Çıkma artık karşıma, ne yolda ne de düşte
Bir fayda yok inan ki, bu bitmiş olan işte
Kalbimdeki o sevgin, son buldu tek çırpışta
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

Yaşadığım o derdi, sanma ki unuturum
Her gecenin sonunda, ümide tutunurum
Artık kendi gölgemde, huzurla otururum
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

Bütün şarkılar sustu, anlamını yitirdi
O fırtına son buldu, rüzgâr sükûn getirdi
Yüreğim bu esareti, son nefeste bitirdi
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

Ne bir sitemim kaldı, ne de sana bir kinim
Artık kendimdir benim, tek sığınağım, dinim
Yalnızlığın ufkunda, şimdi daha eminim
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

O kapıyı kapattım, anahtarı fırlattım
Ben bu sevda yükünü, sırtımdan söküp attım
Hayalini uykumdan, sonsuza uğurlattım
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.

Ufukta yeni bir gün, beni bekler, bilirim
Kederin gölgesini, üstümden temizlerim
Artık kendi yolumu, tek kendim belirlerim
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam...

Hasan Belek
31 07 25
Akçay