Tebdil-i ben
Tebdil-i sen
Ay gülümsüyor
oysa
herşey apaçık ortada...
Daha kaç yürek kaybedecek seni
Daha kaç göz
Göz göz olacak ardından
Daha kaç gidiş yaşayacaksın
Yerindesin sanırken
Gözlerin gülmüyor resminde
baktıkça hüznün
içime işliyor...
Saçlarını okşamak istiyorum
uzanıyorum
Kimi zaman
mutsuz ve içi boş döndüğün
boş evlerde
kendi yokluğunu bulmak
ne garip
Gülümsemesinin ardında
çirkin bir öfkeydi görünen
Görüyordum
bilmiyordu
Kartanesiydim eskiden
benzersiz
sevecen
biriktim
biriktikçe büyüdüm
Aydınlık bir yaz gecesi
ıssız bir tepenin üzeri
çimenler
bir ağaç
açmış kollarını kocaman
siper tüm sevgilere
Sonsuza uzanır gibi
rayların yanında
sonsuza uzanır gibi
duran ağaçlar
memnun mudur bu aşktan?
Göçüp gidersin
kimseye sormadan
geride
acı bir mektup gibi
kalan ömrümü bırakıp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!