Öyle soğuk öyle anlamsız ki her şey
Oysaki
Her sabah güneşin doğuşuyla
Bilseydi ona uyandığımı
Bendim
Nefes kesip göğü donduran ayazlarda
Cemrelere erik çiçekleri taşıyan
Bendim
Çeşmelerin gözelerinden taşıp
Senin yaşamadığın yerde
Ben şimdi ölürüm
Ey sevgili
Bulutlar toprağı öper de
papatyalar ıslanmaz mı?
Üstümden geçiyor bakir yağmurlar
Dalgalar çarpıyor duvarlarıma
Dalgalar seriyor mahcup duygularımı ayaklarına
Çiçekler açıyor bulutlarımda
İlkbaharı olan çiçekler
Bir kuş konup kalkar da
Kendine güven duyduğu dalından
Yürek atışlarındaki heyecanına
Sesini uygular saatlerce
Öter durur acemice
Geçirdiği aşk davetinin ağıtını
Ansızın gidenlerden kalma
Aklımın ortasındaki ölüm korkusu
Toprak kokusunu saldı üzerime
Çiçekten yoksun dalların çıplaklığı
Kapladı içerimi
Şehir sislidir
Kaldırımlar korkak
Daracıktır sokaklar
Kapılar gıcırdar
Kuşların kanatları tutulur
Kalbimi hicranla uğurlayan
Aşkın yanılgısında
Gene hasretinle kalıyorum ben
Her şey anlamını yitiriyor
Gökyüzü
Düşlerime çarpıyor akşamlar
Sokaklara kaçıyor ayaklarım
Issız göklere bakıyorum
Yıldızlar
Bulutlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!