Seyran Serpeden Şiiri - Seyfi Karaca

Ay düsse dallardan
Gece uyansa her yildiz parlakliginda kendi yüzünü görse evler duvarlar
Sessizligin yalniz kapilar gezip suskunluk dagittigidaglardan ve yollardan
Tüm ömrünü toprak etmis sular söylesse zaman irmaklarindan
Yoruldugu hayati istirahate cekilmis sokaklari inip cikan kordonsuz saat
Söndükten sonra bayir yukari son cirasi kerpic damlarin
Tan yeri agarsa
Sabah olsa gün cavsa ..
Duvardaki resimlere siyah beyaz
Kilifindaki radyo sedirdeki yastik zemindeki hasir tavandaki hizen
Kücük pencereden isik dolsa odalara
Ortalikta yanan sobaya kerme tutusturup ates harlayan
Karli damlarin üstünden uzak daglara baka baka
Aksama degin ciplak sögütlet uzun boylu kavaklar seran serpeden
Kervan gecse devran dönse
Insan kendi düs dünyasinda cahil cümle muhacir

Mart / 2000