Ben kendinden geçmiş meczup biriyim
Sen beni çabuk kandırabilirsin
Daldığın o hayaller âleminde
Dünyayı bile durdurabilirsin
Gel istersen bozalım büyüleri
Her bakışımda şaşarım,
Bu ben miyim,
Ya etrafımdakiler,
Şimdi neredeler.
Eski bir fotoğraftan,
Dağlar beni,
Ben dağları seyrettim.
Kim derdi ki,
Bu günlere gelecektim.
Dağların uğultusu,
Dudağında kilit mi var?
Susuyor konuşmuyorsun.
Gözlerinde derin izler.
Hissiz ve yüzü donuksun.
Gizlediğin bir şey mi var.
Senelerin arasından ömrümüz
Nasılda geçiyor farkında mısın
Şu an çok güzel geçse de günümüz
En sonunda elde hüzün kalmasın
Demirden irade gerek insana
Çeker giderim bir gün
Kimsenin haberi olmaz.
Nazlanır bazıları,
Gelip namazıma durmaz.
Çeker giderim, sessiz sedasız.
Ümit Çiçekleri açtı
Hira'da,
Zâhidane itikâfta,
Çekilmişken inzivaya,
Čibril ufku kaplayıp,
Oldu hayatım bir çile dergâhı,
Derler ki dostlarım bekle sabahı,
Gün doğmadan neler neler doğarmış,
Mutlaka bulursun bir gün felahı.
Hayli zamandır susmuş Ayasofya’da ezan.
Şahadeti bekliyor sessizce Ayasofya.
Makbulümüzdür artık bu sessizliği bozan,
Fatih'ini bekliyor sessizce Ayasofya.
Cihana duyururdun Allahüekberleri,
Ağaçlar, şu meyve yüklü ağaçlar,
Uzanmış dalları al tat der gibi.
Ağaçlar, şu meyve yüklü ağaçlar.
Herkes yer ancak kendi kısmetini.
Bahar gelince yeşerir ağaçlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!