bazen hakkım yok diye düşünürüm bazen de meraktan ölürüm
bazen beklentisiz yaşarım
bazen de öyle çok sevmeni isterim ki senden beni
sen bile şaşarsın benim bu garip hallerime
iki yürek özgür olmalı derim elini bırakmak istemem bazen
bazen de gidersin bir yere aklımı veririm yanına beni yalnız bıraktığın şehirlerde üşümeyeyim diye
ne adına aşk derim
ne de özlemek
sevmek böyle şey deyip
sarılırım giderken arkanda bıraktığın gölgene
bilirim ki
her gidişin bana varacaktır bir gün
ve gülümseyerek beklerim
sabırsız hallerimin içindeki derviş sabrı ile seni
belki bir sabah sen çıkıp gelirsin
benim gelemediğim coğrafyalardan kaçarak
belki bir gün sen sevdiğini söylemeye başlayacaksın hiç duymadığım rüzgar dillerinden seslenerek bana
en çokta baktığın yerlerde olmayı istediğimi bilerek bakacaksın ufukta doğan güneşe ve onun penceresinde aydınlanan aya
yıldızlardan fallar tutacaksın hangi evinde yüreğimi taşıyorum da orada yer edineyim diye yarınına
uzanacaksın en uzun ve en sesli hallerin ile bana
ve dokunmak isteyeceksin senden ayrı kalan dudaklarıma
utanacak belki de kızıl düşlerden yoksun kalan yanakların
ve ateş basacak yüreğini
için titreyecek olmayacak dualara amin diyen korkularından sıyrılarak
ve sarılacaksın senden ayrı olmayan hallerime
geç kalma sevgili
bütün düşler gerçeğe döndüğünde belki de ben ölmüş olacağım...
Kayıt Tarihi : 12.12.2013 00:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!