Gültekin Emre Şiirleri - Şair Gültekin Emre

Yüzünden bir harf düştü, kış bastırdı
Okuyamıyorum seni, uzaklar çok pahalı
Bilet bulamıyorum, kar çok seviyor ağaçları
Senin saçlarını, dudaklarından bir öpüş
Havalandı, korlaşıyor günlerin acısı
Yazım giderek okunaksızlaşıyor, yaşımı

Yürür gece saatine bakıp gözlerindeki bene
Bahar seni, üç mayıs gülü selâma durur
Sen gelince ben nereye giderim elimdeki klişeyle
Delice bir sevinç kapımdan ayrılmaz olur

Bu yaşam usul usul burdan sana yürür kimse

Güneş mi sallıyor dalları
Dallar mı tutunuyor günışınlarına
Salınan bir ömür mü akşama
Dökülen sıva bekler mi ustaları

Kar ışığa bakıp çıkışıyor

gece düşleri alır götürür beni
sığınmacı akşamların hüznüne
- ne çok şey anlatılır ya da anlatılmaz
baskının direnmeye davetine
ölümlerin yeniden dirilmelerine

Seni tanidim, kader kurbani dünyanin bütün poyrazları buradan geçti
Bir yol ayrımındayım kaç gündür, yazğım yolunu şaşırdı

Seni tanıdım, düşümün düştüğü düşeşle ben nasıl başedeciğim şimdi
Yeni başlıyor sorgum, yeni bir yaşama adım atıyor günahlarım

Biliyorum antolojilerde yok yerim
Biliyorum ben henüz gölgedeyim
Boşuna kesiyorum ben okuduklarımı
Alnımdan damlayan terleri siliyorum
Yazdıklarıma/dönüyorum yönümü dünyaya

Rüzgarı bırak çıksın dışarı
Gir içeri kapat kapıları dağlar dinlensin
Çıkar anıları kutulardan ömrün inlesin

Çocukluk çok uzak değil bu evdeki geçmişe
Bahçesinde kovboyların düelloda öldüğü günlere

Düzeni bozuk suyun aynasında kayboldun
Dururken ömrünün baharında dimdik
O zalim o uzaktan gelen dalgalar
Yüzüme kazıdı seni, yazgıma doğdun dupduru

Dağınık dağ alıp götürdü seni falın rüzgârına

Bir bulmacanın tam göbeğinde
Yargısma küsen iki bilinmeyenli
Bir denklem gibi upuzun duruyorum
Ayakta talan edilmiş halk ormanının
Kıyısında, doldurulmamış bir bilgi
Formu gibi tertemiz bir düş düşüyor

ÇINLAMA'dan

BEŞİNCİ GÜN

Sabah
devrilmiş bir ağaç kurşun gibi yatıyor