Sevdalar Kış Uykusunda,

Düşler derin kış uykusunda
Köşe başında sonsuz yalnızlık
Hasretle yananlar hicran yolunda

Umutlar kırk,
Yürekler zemheri ayazında
Sevdalar kış uykusunda 
 
Bir köşe başı yalnızlığıdır ruhumda hissedilen 
Duygularım hasretin prangalı mahkumiyetinde
Mevsimler sonsuzluğun girdabına kapılmış,
Düşüncelerimde anlamını yitirmiş onlarca kelime,

Şimdi nerede o ölürcesine sevdim diyen sevgili...
 
Hayatın hoyratça savrukluğunda 
Umutlarım yitik,
Yorgun,
Ve çaresizim,

Zamanın anlaşılmaz vurdumduymazlığında 
Yarınlarım belirsiz,
Sessiz,
Ve suskunum

Yaşamak diyorlar,
Eğer yaşamak buysa
Gelde yaşa...

Anlat diyordu halini
Hayat anlayamadı,
Âlem anlayamadı,
Kendim anlayamadım da
Sen nasıl anlayacaksın.
 
Konuş diyordu
Ama bilmiyordu ki 
Kulaklarımda hasret türküleri yankılanırken
Duygularıma hasretin ezici hezimeti çökmüşken
Konuşmak neye yarardı ki.