SESSİZLİK ŞİİRLERİ

Aslında sessizlik kendi heyecanını barındırır içinde,
bir kıpırtı peşinde koşar yürek.
sessizlik ve suskunluksa umudu çağırmaz
hep bir şeyler götürür,
akşam saatlerinin gurbet trenleri gibi,
kasvet gögüs gerer umudun gökyüzüne
dilim seni çağırır,töreler komaz.
..

Dısarıda fırtına sesı yok
Gokyuzu kararıyor nefesı yok
Ucuyor kuslar kafesı yok
korkutuyor benı bu sessızlık

Toz olsada hayallerın
Ucup gıtsede guzellıgın
..

Sen Düşünce Aklıma Çaresiz Kalır Kalemim.Kaybolur Giderim Sensiz Bu Sessiz Şehirde. Sokaklar Çoktan Sessizliğe Bürünmüş Bile. Kaldırımlar İse Sokak Lambalarıyla Dertleşir İçini Çeke Çeke.Kim Bilir Hangi Sırlarını Paylaşırlar.Geceme Sensizlik Çökmüş Sessizlik Kaplamış Her Yanımı.Ben Susuyorum Yine Dert Ortağım Haykırsın Hasretimi.Hadi Sen Anlat Özlemimi Sığındığım Defter Yapraklarına.Defter Yaprakları Ne Olur Vermeyin Sırlarımı Bir Yalanda Siz Uydurun O Laşkalaşmış Zihinlere ve Hasretini Özlemini, Yüreğimde Hissettiğim Sevgili Buda Benden Sana Son Hediye......
..

Gündüzler neyse de,
Bir çöktü mü karanlık!
Sanki yüreğine iniyor insanın
Şu korkunç karanlık…
O bile neyse de,
Sessizlik var ya sessizlik;
Karanlıkla kardeş…
..

O göçmen kuşlar..

Hayatta hayati önem taşıyan dersler var her zaman. Gece bir araya getirir resimlerdekıni, bir araya getirdiklerini dönüştürür. Sessizliğin hüküm sürdüğü kentsel şeyler arasında yalnızlık meskenleri olmuş. Dörtduvar, duyguları boyutlara büründürün renkli camlar karşısında dokusu değişiyor ademoğlunun. Sevgisiz mağaraların karanlığındaki tensel, bedensel sınırların suskunluğuyla, sevgi yerini duvarların gizemli yönlendirmesiyle yeni insanlar, kurgulu bedenler, sembol ilişkilerle dolu arzuları herhalde tatminsizlik olan tekliğe mahkum ediyor. Ne yiyip,giyeceği,içeceği, ne konuşacağı, ne duyacağı belirlenmiş bir başınalığıyla kalabalıklaşmış. Kırılma noktası olan sevgi, sona mı eriyordu? Hep bir maske arkasında bırakılan yaşam, bugün ve geleceğe dair okumalar yaptırıyor mevsimlerin duygularıyla. İçinde gizlenmiş çıkarların aracına dönüşen ilişkiler, biçimlendirmeye çalışıyor her şeyin doğasını. Acaba nasıl oldu da, b/aşka dünyaları keşfetmemize yardımcı oldu çok merak ettiklerimız. Kolayca kendine hayran bırakan engin gönüllülerle karşı karşıya kaldığımızı bir kez daha kanıtlıyor. İçinizde gezinmeye başlayıp, her kapınızı açanlar kendinle ilk yakınlaşmanın öyküsünü yazdırıyor. Sevginın yanında saf tutanlar doyurucu içeriğe sahip pek az insan yapabilir. Her zaman ilk heyecan katarlar, soruları pek değişmiyor. Kendilerine uyanık olanlar, elif yüklü lâl olmuş sevgiyle şems vakti gönüle ilk düşen damlada okudukça fark edeceksiniz sevgiyi.


Hadi adını doğru koyalım duyguların...

..

Şarabımız eksildikçe bir sessizlik çöker ortama, bu belki de sensizlik...
..

EGE SAHİLİNDE SURİYELİ BİR ÇOCUK.



Sahilde büyük sessizlik, çocuk varmış.

Tek çorabı ayağında,
..

Seninle konuşacağım çok şey var
Kalbim konuşmak istiyor,beynim 'sus' diyor.
Sus ki,bu büyü hiç bozulmasın.
İçimdeki sessizlik;
sonum yada tek kurtuluşum,
tek çözümğm yada sonsuz boşluğum!
İçimdeki sessizlik;
..

Odamdayım, sabahın 5i. Yanımda boşluğun gözleri bana dikili. Benliğim kaplamaya çalışıyor bıraktığın boş yeri. Oda sessiz, oda karanlık, oda yalnız, oda sensiz..
Düşünüyorum. Düşünüyorum başka bir kadınla vakit geçirdiğini, onun saçlarını okşadığını, düşünüyorum onu öptüğünü, ona dokunduğunu, düşünüyorum tenine benim kokumda başka bir kokunun sindiğini, onunla birlikte olmanın sana zevk verdiğini düşünüyorum. Düşünüyorum... Duygularım yenik, sususuyorum. Ben sustukça her şey üstüme daha da bir geliyor. Bu karanlık, bu acı, bu sessizlik, bu sensizlik... Alamıyorum hırsımı, vuruyorum, kırıyorum ve en sonunda sessizliğime dönüyorum, ağlıyorum.
Hayal kırıklarım, kalp kırıklarım, kabullenişlerim... Her şey boğazıma düğümleniyor. Ne gözyaşlarım anlatıyor acılarımı ne de içinde bulunduğum hastalık hali. Sen yokken acı veriyor her gece ve her yeni doğan gün bir kez daha ölüyorum içimdekilerle.
İçimdeki kırıkları kimse bilemez. Öylesine derinki acılarım. Ruhumu yağmalayan sessizlik, gecenin bir yarısı dudaklarımı kesen bıçak kadar yakıcı. Öyle ya, kanayan gözleri umursamaz dokunuşlar. Duyuyorum bedenimin iniltilerini. Kıyıda köşede kalmış küçük acılarla geliyor sessizlik çığlık çığlığa. Ardından ufak bir ara....
Dudaklarının arasından çıkan duman gözlerinin hazzını gizliyor ve bir duvar örüyor aramıza. Gördüğüm ama kabullenemediğim bir duvar. O duvar ki güneşimi söndüren,ı şığımı alan. O duvar ki her gece beni bir kez daha intihara sürükleyen! Son nefesini çektikten sonra sigaranı gömüyorsun mezarına. Duvarları yıkıyor ve ardından benliğime girip kayboluyor.... Devam ediyor her şey kaldığı yerden. Bir el yokluyor tenimi ve usulca 'kapat gözlerini' diyor sevgili...
Gözlerimi kapatıyorum. O sırada sen, arzuların getirdiği aşkla titrediğimi sanarken, ben içime akıttığım yaşlarla bir kez daha ölüyorum. Ve sen bir kez daha görmezlikten geliyorsun her şeyinle bir kenara ittiğin benliğimi.
Gözlerimi açıyorum. Bitti işte her şey! Yasakların getirdiği korkuyla, acıyla, aşkla düşlemeye bile çok uzak olduğum, bana bir ömür gibi gelen, oysa sadece 3-5 dakikadan ibaret olan o zaman dilimi işte böyle bitti! Sen kalkmış cebindeki son sigarayı yakarken, ben içimde kalan son umudu sonsuzluğa bırakıyorum. Yon boyunca uzun sessizlikler, kesik cümleler ve cevapsız kalan sorularla boğuşuyorum. Elimden gelen bir şey yok... Susuyorum... Tek bir seçim yapmak zorundaydım o an. O da ardıma bakmadan yürümek. Evet... Gerçekten hiç ardıma bakmadım. Çünkü artık herkes gibiydim ve kendime verdiğim sözlerin hiç birini tutamamıştım. Yoluma devam ettim. Merdivenlerden indim yavaş yavaş. Artık acelem yok. Öyle ya zaman oldukça hızlı zaten!
..

Ne düşünüyordu hayat hakkımda bilemedim, bir yola çıktım yolcusu farklı idi, yola çıkaranı farklı. Yolun bittiği yere getireni farklıydı, götüreni de. Durdum, bekleyenimde farklı, bekletenimde. Şimdi nereye dönsem geldiğim kadar sessizlik, kaldığım kadar yalnızlık, düşlediğim kadar BEN’sizlik hakim zamANa…
..

Ne düşünüyordu hayat hakkımda bilemedim, bir yola çıktım yolcusu farklı idi, yola çıkaranı farklı. Yolun bittiği yere getireni farklıydı, götüreni de. Durdum, bekleyenimde farklı, bekletenimde. Şimdi nereye dönsem geldiğim kadar sessizlik, kaldığım kadar yalnızlık, düşlediğim kadar BENsizlik hakim zamANa...
..

Yürüyor bir baba hastane koridorlarında Yavrusu icerde kan ağlıyor gözleri belli Soğuk bir rüzgar esintisi geliyor pencereden Boşluğa öylece bir bakış atıyor Az sonra kopacak kıyameti seviyor Kapılar bir kara habere açılıyor Kaybettik diyor hekim bey onu kaybettik Sonsuzluğun kapıları açılıyor babanın gozlerinde Ve bir sessizlik sarıyor dünyayı Yıkılıyor adamcağız dayanamayıp Çöküyor dizlerinin üzerine Kolları boşluğa açılıyor Son bir kez daha bakıyor boşluğa tebessüm ile Kapatıyor gozlerini huzurun koynunda
..

Hayat ne garip bir bulmaca
Yaşa istediğin gibi
Sağdan sola, soldan sağa
Her bir yandan bir darbe vurur
Anlamadan sana
Yalan zaten onun vaadettiği her şey
Yapmacık onun dünyasında insanlar
..

Ne yazylmaly ki silinip gitmesin, ne söylenmeli ki unutulup bitmesin. Sessizlikle ba?layan bir hikaye bu. E?er ba?lady?y gibi bitecekse sonu, ya?anan her ne varsa sil, gitsin. Hayallerde gerçek gibi ya?arken seni, umutlarda bitti bir zaman, sevgiler de. Seni seviyorum çünkü ne zaman ?iir okusam, mysralaryndan sen akyyorsun, gözlerimden ya?lar süzülüp resmine damlyyor, sessizlik sararyyor içimde, susuyorum.

Tam buldum dedi?in anda kaybetmek nedir bilir misin? Atylmy?ly?y hissetti?in oldu mu? Hayaliyle ya?amayy ezberledin mi? Delicesine sevdi?in ama onun seni sevmedi?ini ö?rendi?in o any hiç ya?adyn my? Onun eksik yanlaryny bile sevebildin mi? Terk edili?e ilk defa görüyormu? gibi baktyn my? Elvedasyz ayrylyklar acytty my içini? Göz kapaklaryna inat, uyumady?yn oldu mu gecelerce? Sadece mum y?y?ynyn aydynlatty?y odanda onu dü?ündü?ün oldu mu saatlerce? Ellerin onsuz kaldy?ynda ü?üdün mü? Duyuyorum susuyorsun, yine susuyorsun, typky o zamanki gibi söylemiyorsun.

Seni seviyorum çünkü her gün biraz daha tükenirken her ?ey, benli?im sesizce inliyor ben susuyorum. Bir an elinden tutuyorum, biran sonra belki de tamamen elimden kayyp gitmi? oluyorsun, anlayamyyorum.Yine sensiz kalyyor kollarym, yine yslanyyor gözlerim. Ya?amam için tek nedenimdin sen. Fakat binlerce sebep vardy seni sevmem için.

Seni seviyorum çünkü ya?anacak bütün imkansyzlyklarda sen varsyn. Bir yerlerim acyyor durmaksyzyn. Sessizli?in çok ?ey söylese de bazen susmanda incitir beni. Bilirim, belki de en iyi ben bilirim ki, susmasyny bilmek, bildi?ini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinle?en sessizlik, bizi birbirimizden ayyrdy bile. Yenildik dostlu?umuza, zamana, yalnyzly?a, yenildik i?te! Sinsice sardy sessizlik, böyle birdenbire, ansyzyn... ve ben hala unutmam gerekti?ini söyleyenlere inanmyyorum.
..

Duyguların yağmuru bahardı
Yüreğin sesiyle ağladı
Gönül sızısında koptu kıyamet
Bir dokunuş/sessizlik/sustu sözcükler
Esti fırtınada....rüzgar gibi..

Teni değdikçe toprak çağladı
..

Sessiz sessiz bakma öyle yüzüme
Kirpiklerin ok olmuş,dokunuyor özüme,
Koy o güzel başını,usul usul dizime,

Gel seninle sessizliğin sesini dinleyelim,
Sessizlik bir:”Ah! ...” çeksin,beraber inleyelim.

..

Sessizliği sevdiğim kadar, sensizliği de sevmeyi isterdim. Sessizlik acıtmıyor, sensizlikte acıtmıyor ama yakıyor. Resminin içinden bakıyorum dünyana, kaybolup gitsek diyorum. Senin dünyan ve içine ben katılıp sadece gitsek. Sonra yine gözlerin geliyor aklıma, sessizce kayboluyorum ışıltısıyla. Seninle herşeyin hayalini kurmak bile güzel. Seninle ve içinde sen olan herşey güzeldir. Yaşamaktır seni doyasıya, yaşamak seni seninle veya seni sensiz de yaşatabilmektir...
..

Çatlamış topraklardan fışkıran bir sessizlik
Sanki mevsime lanet okuyor gibi, toprak
Kendinden yankılanan, divane, kör sessizlik
Nota çıplak, nağmeler çıplak, besteler çıplak

Damla damla eriyen sonsuzluk mu, üstünde
Yoksa bu sonsuzlukta bilinmeyen son mu var
..

insan yalnızlığa alışmaz
uzaktan sever
sıklıkla yaşamadığından güzel gelir
sessizlik!
sessizlik sürekliliği olunca
ağırlaşır
benim diyen insan
..

Sessizdi gecenin rengi
Tertemizdi bulutun mavisi
Benim sana olan aşkım gibi
Unutursun dedi sessizlik
Ben seni unutamadım.
Hergün dualar ettim allaha
Unutmak için seni,
..