SESSİZLİK ŞİİRLERİ

Arka sokaklarda sessizlik saldırıyor ömrüme.
Bir evin önünde, bir kanepede tutsaktır zaman,
çünkü zaman aşıktır duvarlara,
burada öksüz kalır sokaklar, zaman sıyrılırsa duvarlardan.

Kapılar sokakları yorgun anılarla
kırbaçlıyor vücudumu.
..

Seninle güzelim ben.
Ben seninle varım.
Sensiz koyu sessizlik.
Sensiz körüm,sağırım.
..

Serin sessizlik uçurumu bir adım ötende

Rahat bir nefes almak için çok geç

Uygun bulunan yerde, uygunsuz, orantısız his molası verilmeliydi.
..

Yaprak kımıldamıyor dışarda
Büyük bir sessizlik var
Ama fırtınalar kopuyor içimde
Çünkü bende sensizlik var
..

Sabahları kim eşlik eder,bülbül şakımaları na
Sevda çeken bir yürekten başka,
Sanma ki bülbül sesine aşığım
Sessizlik benim yol arkadaşım.
..

Sensizlik,bende sessizlik oldu içimde
Gün doğmuyor sen olmayınca
Gündüzler bende hep bir gece
..

Ne kurulacak hayal bıraktın bana
Ne de yaşanacak bir hayat
Sensizlik, upuzun bir sessizlik
Sensizlik, uçsuz bucaksız çaresizlik
..

Bir köşede bulsa dudaklarım dudaklarını.
Yanlız o sessizlik duysa sana duyduklarımı.
Seni sensiz bana saran hain kader ağını;
Ah, ah bir yırtsam da aşka açsam kanatlarımı.
..

Geceleri yalnızlık yaşları dolar gözlerime ismini anarım
Dalar giderim düşünürüm o tatlı anıları yıldızlara bakıp
gecenin bıraktığı sessizlik içimi ürpertir her yıldız kayışında bir dilek tutarım yaşlı gözlerle çaresizim
İstanbulun ıssız sokaklarında elimde sigaram oturdum hırçın denizin sahilindeki taşlara yüreğimin derinlerinde bir bir kaybolan hatıralar unutmaki bir gün çaldığın bu kalp seni her hatıra gibi unutacak ama seni hep sevicek yıldız gözlüm
..

Geçici karanlıklara güneşin merhaba demeye koyulduğu, yağmur sonrası bir gün batımıydı gözümüze çarpan sessizlik... Sessiz ufuklara süzülen, özgürlüklerini umarsızca yaşayan, sessiz, sakin ama bir o kadar da huzur dolu kuşların kanat çırpışlarıydı dingin sulara eşlik eden...
En yeşil umutların bile geçici karanlıklarda kaldığını gördüm. Ebedi olmayan yalnızlıkları hissettim içimde o an... Sarıya çalan bu akşam üstünde, güneşin batışının bile umutsuzluk değilde, yeni umutlara atılacak bir adım olduğunu anladım...Batan güneş yeniden doğacaktı...Boş kalan banklara nice insanların gelip oturacağı gibi, parçalanan yüreklerimizde sevgi yeniden taht kuracaktı...Belki bir kuş uçuracaktık yüreğimizden, tüm ümitsizliklerimize inat sevgiye,barışa,umuda...Yalnızlığın gölgede kalan yeşil yapraklar gibi geçici oluşuna...
O akşam üstünden sonra korkmadım karanlıklardan, korkmadım yalnızlıktan...Biliyordum ki güneş her daim tekrar doğacaktı, sarı ufukların ardında kalan karanlıklardan....
..

Kuruyup çatlamış toprak, suyu çekilince gölün,
bakımsız kalmış gibi, uzayıp birbirine karışmış sazları,
değer değmez tenine, hiç değişmeyecek bir iz kalır zannedersin suyun üzerinde,
her baktığında oradadır dokunuşun, parmağına kokusu sinmiştir, yıkasan geçer mi bilemezsin.
kulağının arkasına üfler, dalgaların sesi, sesini çığlığa dönüştürür ayın kırmızı yüzünde,
ne kadar yakındır oysa içinde kaybolmak, ne kadar yakın
karışıp ıslaklığına, tenini soğuk/sıcak bir efsaneye kavuşturmak.
..

Saatler takriben aynı çok uzun bir yorgunluğun ardından yapayalnız kalmış bir kadın içinde sessizliği korumakta körfeze bakan büyük pencerenin ardında dalmış gözleri denize doğru... Bu sefer kadehlere küsmüş almamış bir yudum alkol elinde sigarası more bir onun tutsaklığında birde ağlamıyor kadın kararlı...

Tanıyor biliyorsun elinden tutup sıkılıncağa kadar yürüdüğün o çiçek satan kız çocuğunu nasılda akıllı nasılda kararlı birkaç buket çiçeğini satmak adına ve içinde sakladığı büyük korkusuyla...

Seyrederken yağan yağmur sonrası geceyi demekki birisi varmış baktığı noktada kalabalıklarda yalnız,tıpkı pencerenin ardındaki kadın gibi biriktiriyormuş beynine hucum eden kelimeleri paylaşmak için önce klavyenin tuşlarına sonrası ya sonrası?

Birkaç gün öncesi kalabalık evinde sevdiklerinle paylaşırken neşeyi şimdilerde kocaman bir sessizlik kahreden yalnızlık duvarlar tokat üstüne tokat atarken en çokta yüreği üşüyordu...
..

Yorgunum yine meçhul bir sessizlik
Duygularda bir sis yaklaşıyor mu yeis
Ne yapsam bilmiyorum bir şifa ver Ya Rabbî
Veren de sensin alanda sensin Ya Rabbî
..

Geceyle doğan sessizlik,
başlayan can şöleni.
Açlık, gereksinme
ya da hiç.
Sessizlik şekiller
çizerken göğümüze,
birden uzanan görüntüler
..

Şu An; “BEYAZ DİŞ” Romanından Derlemede Bulunacağım! .

“BEYAZ DİŞ” Adlı Romandan Cümleler Derleme Çabam=001=

=AV PEŞİNDE=

/ Nehrin He İki Yanını, / Ladin Ormanları Kaplamıştı! . Ağaçlar İse, Az Önce Esen Bir Rüzgar Nedeniyle, / Birbirlerine Yaslanmış Duruyorlardı! . / Sessizlik Hakimdi! . / Bir Yaşam Vardı! . / {Kitap Adı: BEYAZ DİŞ – Kitap Yazarı: Jack LONDON – ANTİK DÜNYA KLASİKLERİ/İSTANBUL/2006 – Tercüme: Sümeyya SARICA – Sayfa:009, Paragraf:01-03, - Cümle Derleme: Kemal KABCIK/ANTALYA/20 Eylül 2013 Cuma 01:56:43}
..

Yalnızlık mı zor?
Sessizlik mi zor?
Sensizlik mi zor?
..

Bir nehir gemisi gibi kayıyorum
Takımyıldızlarının arasından
Pruvamın yardığı dalgalarla patlıyor
Derimin altında yaşayan evren derken
Uzun sürüyor bakışındaki sessizlik

Sözü ilk keşfeden insan
..

Kâr Değil Yalnızlık Yağar Bu Kente, Yokluk Sen Olur Üşütür Sol Yanımı,

Kâr Değil Sessizlik Yağar Bu Kente, Çınlatır Kulaklarımı, Ağlatır Cızırtıları,

Kâr Değil Çaresizlik Yağar Bu Kente, Çare Sen Olur Isıtır Avuçlarımı,

Kâr Değil Bereket Yağar Bu Kente, Bereket Allahtan Olur, Kul Nasipten Yana...
..

fırtınalı denizlerin ortasına demir atmış
bir balıkçı teknesi, ömür dediğin
hayal okyanusunda anılar sahile vururken
yelkovan akrebin peşinde
saniye sarılmış kadranın omzuna
sessizlik,
sessizlik çığırtkanın gırtlağında
..

Nasıl geçtiğini anlamadığım, anlayamadığım zamanlarım oluyor sen gidince
Gölgeli ve gri duvarlarımla başbaşa kalakalıyorum.

Bir zaman sonra giderken bıraktığın gülümsemeni düşlüyorum. Bu gölge benim mi?
Ama sen gidince her şey yerli yerinde duruyor; televizyon seyretmek, kitap okumak, herhangi birisiyle konuşmak istemiyorum.
Sen olmayınca
Sen gidince, gidiyorum ben.
..