“Çemberimde gül oya
Gülmedim doya doya”
Diyordu
Yıllara meydan okuyan sesiyle Bağcan
Kadın
Öylesine kaptırmıştı ki kendini
Ses
Seslendi
Duymadı
Bir zamanlar bugünler uğruna
Gidenleri anımsıyordu belli
Derken
Ses girişti
Birden irkildi kadın
Yürü hadi diyordu
Ses
Sürükleyip sokağa girişti
Tekme -tokat
İşte dedi
Sen busun
İçinden geçen
Fırtına
Donup kalmıştı
Şöyle dursun kanamak
Balgamlı tükürük bile
Utanç içindeydi
Saçları
Urgan olmuş sürüklenirken
Yürü dedi
Ses
Nereye yürüyecekti
Bilmiyordu
Giden yoldaşlarından kalandı
Bu ses
Ve
Kadın şaşkın
Kimbilir
Kaçıncı kırılganlığını yaşamakta
Birazdan
O ses
Sahip olacaktı kendine
Kefenliğini giydi
Kadın
Gözleri mor
Baktı
Sese
Yumdu sonra
Gözlerini
Bir daha hiç açılmadı
Kayıt Tarihi : 7.3.2009 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünya Kadınlar Gününde,avuçlarımızda birer gül açtırıp kadınlığımızı kutlayalım doyasıya.....onca başarıya imza atmış kadınlarımızı tarih sayfaların da yer verirken hala kadınları cinsel obje gibi bakan gelişmemiş beyinlere selam olsun.
lanet olsun...
harikaydı şiiriniz....
anamız.....
avradımız ..........
yarimiz.............
ama diyor nazım hikmet,
sofradaki yeri öküzümüzden sonra gelen...
taa ne zamandan söylüyor bunu..saygılarımla..
OOOOY,bunca çıplak surata vurunca 'gerçek';zorlaşıyor
insanlığı sorgulamak-yargılamak hatta..
kim-ne kadar 'insan'..nerde ayrılmakta...
ÇOOOK OLMUŞ HEMDE SAHİ...
nerm-İNce
TÜM YORUMLAR (11)