Saflık düşüyor avuçlarıma
Adı hiçbir yerde geçmemiş bir mart akşamı.
Tenini andırıyor baktığım yerler,
Sen oluyor yine dünyam.
Dışarda bir yağmur iplik iplik
Gitme sonbahar oluyorum
Yavaşça soğuyor toprak
Usulca soyunuyor ağaçlar
Acelesi varmışçasına giriyor
Güneş gecenin koynuna.
Gitme sonbahar oluyorum.
Bazen oturup öylece
Ve saatlerce, susarak
Dağ başında bir çınar ağacı
Ya da bozuk bir saat misali
Şiir dinlemek gelir ötelerden
Hangi noktadır bilinmez gözlerin
Belki bir tarih aralığıdır,
Belki de bir saat
Ve ismin
Sayılamayacak kadar çok
Sayılamayacak kadar sonsuz
Köhne bir umut kamburuyum
Her gece uykusuzluğa mahkum
Sözün bittiği yerdir gözlerin
Uzayıp giden zamana ilintili
Köhne bir umut kamburuyum
Mavilikler de sevdaya dahil mi,
Ya şu beyaz örtü?
Görmese gözler
Kim inanır beyaza mavinin bu denli yakıştığına.
Ya ikisinin ortasında şehri dolanan kargalar.
Hiç bu kadar güzel olur muydu tükense umutlar.
Gittin ve çoktan yıkıldı bu kent
Kuşlar da gitti yıllar önce
Sonbahar gibi suskunum Aralıklarda
Şehirler mi yanlıştı, belki de insanlar.
Gittin ve kurudu fesleğenler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!