Serkan Uçar Şiirleri - Şair Serkan Uçar

Gardiyaaan! aç kapıyı gardiyan,
Gözlerime yağmur dolmadan nolur.
Gardiyaaan! aç kapıyı gardiyan,
Saksımda çiçeğim solmadan nolur.

Sanki, sular çekiliyor nehirden,

Mademki gidiyorsun, bu bir veda faslıdır,
Gel son defa yanıma, otur Allah aşkına.
Sanma ki bahtiyarım, bil ki gönül yaslıdır,
Ellerini göğsüme getir Allah aşkına.

Yabancı gibi durma, biraz yakın ol yakın,

Gürül gürül akmasan bile olur,
Damla damla bari düş yüreğime,
Sana ihtiyacım olduğu bir an,
Mazeret belirtme koş yüreğime.

Çiçek aç istersen,mor,mavi,sarı,

Köşe başında iki adam gördüm,
Dillerine ahlar, vahlar dolanmış,
Daha gençti, yazık oldu diyorlardı durmadan,
Kime ne oldu, diye sordum,
Sustular.
Yürüdüm,

Hergün biraz kurtuluyorum senden,
ismini unutmakla başlamışım,
Ayla mıydın,Leyla mıydın,
Yoksa Muallamıydın.

Ayrılıklar ülkesinden dönmüştüm,
Sevdiğim ne varsa, koyup ardımda.
Bir beni almıştım ağır hasarlı,
Sonbahar da, ağaç gibi yapraksız,
Kıyıya vuran bir dalgadan farksız.

Sen gelince her şey rengine döner,
Deniz mavisine,kır yeşiline.
Sen gelince güneş kıskanır söner,
Ay dönüşür ben beyaz bir geline.

Ben ki yokluğunla beşik kertildim
Yüzünü yüzümden çek bari kadın
Hasret kantarında sensiz tartıldım
Fikrimden tek bir an çık bari kadın

Sevincim mülteci, gülüşüm tutsak

I.
Tek bir uğrayanı bile olmayan,
Bir han kapısına vuruldum anne,
Zincir kucaklayan, kilit misali,
Kir, pas içinde her yanım,
Ne bir damla yağmur ile yıkandım,

Ne el ele tutuşmalar,
Ne göz göze gelmeler,
Sadece yüreklerin birbirine dokunduğu uzaktan sevmeler.
Utangaç bir öpüşe bile yabancı,
Düşlerle koyun koyuna yatmalar,
Ve için için yanmalar,