Serkan Uçar Şiirleri - Şair Serkan Uçar

Bakışıma çöktü akşam ayazı
Yüzüme bakmaya yüzüm utanır
Boşuna mı ettim onca niyazı
Gönlüm bölük pörçük, sözüm utanır.

Oysa gündüzlerin müptelasıydım

Yıllar önce bir sebepten ayrıldık,
Birbirine tutkun, her aşık gibi,
Ne o benim kanıma girecekti,
Ne ben onu yakacaktım,
Birbirimize söz verdik.
Helalleştik ve gitti.

Beni bırak
Kendi halime kalayım,
Beni bırak,
Seni hiç sevmemiş olayım.
Felaketim olma,
Zaten darmadağınım

Dök göz yaşlarını aksın yüzüne,
Bük boynunu sarıl dostun hüzüne,
Ağıtlar yak öyle vur ki dizine,
Yeri göğü inlet,sevdiğin öldü.

Seni vur duvara sıçrasın kanın

Seni hep yasakladım,
Gözlerime, dilime,
Beynime yasakladım.
Bir tek yüreğime sözüm geçmedi,
Seni yüreğimde sakladım.

Sana vurulduğum o gün ortasından beri,
Dudaklarımda mahur bir şarkı oldu adın.
Yitirdiğim gençliği bana sen verdin geri,
Ne iyi ettin geldin, asil yürekli kadın.

Bendeki bu tutkuya, bak nasıl da şaşkınsın,

Bir düş kursak senli, benli,
Üstümüzde masmavi bir gökyüzü,
Deli taylar gibi koştursak kırda,
Sonra bir ağaç dibine otursak,
Göz göze gelsek,
Uzun uzun bakışsak,

Çocuk sevinçlerimi doldur avuçlarına,
Gök kubbenden gönlüme, bir tutam ateş düşür.
Mahzun bakışlarımı sar parmak uçlarına,
Her koyu gülüşümde, bir avuç mavi üşür.

Karanlık boy verirken, filizlenirken gece,

Kimi sevsem bir bahane buluyor,
Aşktan yana gönlüm yaralı benim.
İçime bin türlü kuşku doluyor,
Onurumu yere sereli benim.

Gökyüzü zifiri, yıldızlar sönük,

Sevdiğim uzaklarda,yüreğim çok aç oldu,
Derdime bir çare bul,gülüm Ege Denizi.
Hasret bir fidan idi, büyüdü ağaç oldu,
Her dalının meyvesi ölüm Ege Denizi.

Zannetmeki içimde halaylar çekiliyor,