Arıyorum,arıyorum.
Hiç bir yerde yokum.
Hayır,
Telefonlarıma da çıkmıyorum.
Anladım galiba.
Sen güneşsin,
Senin gibisine,
Ya hiç rastlayamam,
Ya da ömrümde bir.
Halley olmalıymış adın,
O da 76 yılda bir gelir.
Hadi bu gece tut ellerimi,
Ben uyuyuncaya dek bırakma emi.
Öylece dalayım uykuya,
Ellerinin huzurlu limanında.
Birde,
Uyandığımda da ellerimdeyse,
Özlemek dertmiş.
Özleyip söyleyememek,
Başka dertmiş.
Söyleyip hallenememek,
Ağır dertmiş.
Öyleyse neymiş?
Kim yıktı içinde ki duvarı,
Kim söktü taşlarını bir bir.
Şimdi ben,
O yıkıntılar arasında gezinmekteyim,
Yüreğimde,seninkisinden daha büyük bir duvar.
Ne hafta,ne ay,ne de yıl oldu,
San ki ilk görüşüm seni daha demin.
Aşk değil,sevda değil,sevmek değil bu,
Kalbim de ki tavşan kanı senin demin.
Hayatımın çıktısını almak için,
Çıktım evden.
Vardım usuldan,
Fotokopyacıya.
Sordu çocuk:
-Abi siyah beyaz mı,renkli mi?
Bir kitap okudum,
Seni bekledim.
Bir şiir yazdım,
Seni bekledim.
Bir şarkı dinledim,
Seni bekledim.
Böyle bil beni,
Bana böyle inan.
Dert etme dertlerimi kendine,
Çıkar hüzünleri benden,
Al ne varsa geriye kalan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!