İnsanların yüzü,
Ten rengidir ya hani.
Benim yüzüm hariç.
O, sen rengi.
Aynaya her bakışımda,
Seni görmemden belli.
Ayı dağların ardından çekip çıkarmak seninle,
Karşılamak geceyi,yıldızlı perdesiyle.
Ve seninle doğmak dünyaya,
Son nefesini vermek seninle.
Hangi gidiş daha uzağa?
Hangi kalış daha sahici.
Kırmızı gerçekten kırmızı mı?
Ve koyu mu gerçekten,
Koyu mavi?
Hava sıcak mı acaba?
Bir sen vardın,
Bir de boşluk.
Ya sen vardın,
Ya da yoktuk.
Aşk çıkmazı,
Diye bir sokak varmış.
Bizim evimiz,
Hiç orada olmadı.
Biz aşağı mahallenin,
Çocuklarıydık.
Hadi çıkalım birlikte yola.
İster sağıma dur sen,
İstersen sola.
Ne fark eder bu yol,
Kısa ya da uzun.
Yok hiç bir rotaya ihtiyacımız.
Senin için ne yazsam az.
Seni,en güzel sen anlatırsın.
Ben hep okurum,
Sen yeter ki yaz.
Biz az konuşur,
Çok yazardık.
O yüzden;
Hiç beceremedik.
-Seni seviyorum demeyi.
Ama
Gözlerim kapalı olsada,
Görüyorum; yüreğim açık.
Duyuyorum;
Kokun geliyor dağların ardından.
Biliyorum yoksun,uzaktasın,
Biliyorum kara ormanlarda saklısın.
Aşk;
Bir yürek acısına,
Feda etmektir her şeyi.
Varsın acısın denir,
Yeter ki yüreğinle beraber vursun,
Onun da yüreği.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!