Keşke beni sevmeseydin
Ben sevmek nedir bilirim
Gözyaşlarımı saklarken
Sakınırken gözümden sevdiklerimi
Bir başkasına ait yürekte boğulmak nedir bilirim
Beni hep en güzel yanımdan kırdılar
Nereye düştüysem orada filizlendim
Her mevsimde sınadılar düşlerimi
Kışın kırdılar gömdüler kara
Kardelen oldum...
Bana küllerimi verin
Her defasında gözyaşı ile sulanmasın toprağım…
Bana küllerini verin
Dualar okunup soğuk bir mermere yazılmasın adım...
Parayla ibadet edip ayin yapmasınlar üstümde…
Hep sana yazılan şiirleri sahiplenir birileri
Yahut şarkılarda arar kimi,
Kimi sevdiklerini bilmeyen sevda gelincikleri
Bir kedim bile var yine de anlamayacaksın
Kaybettiğim insanların arkasından neden gülümsediğimi
Uzun zamandır dökülmüyorsun dilimden
Düş desem düşlerimden
Kırılırsın diye susuyorum.
Hangi yaşta olursam olayım
Ne tuhaf senin yasını tutuyorum.
Var mı çocuk olmaktan öte bir dünya bilemeyenlerdenim.
Hem bizim kapılarımız hep mavidir bilir misiniz?
Küçükken evimizin bulutlarda olduğunu düşünürdüm.
Sanki avlunun kapısı açılınca gökyüzünden aşağıya düşecekmişiz gibi kokardım.
Bir tek ben öyle düşünmezmişim ne garip!
Aynı sokakta oturduğumuz bütün arkadaşlarımda öyle düşünürmüş.
Belki görürüm diye Munzur’un akan soğuk suyunda suretini
Boyun eğdim akıp giden zamana
İçimi ısıtır sandım hasretin
Anla ki yine yeniden yanıldım
Bir seher vakti
Ne yazsam olmuyor.
Oysa kuştüyü verdim avuçlarına,
Parmak uçların acımasın diye...
Yazardın sandım bizi.
Belki divit ucu ile...
Yazmadın!
Ne yazsam olmuyor.
Oysa kuştüyü verdim avuçlarına,
Parmak uçların acımasın diye...
Yazardın sandım bizi.
Belki divit ucu ile...
Yazmadın!
Yoktur bir çocuğun kaygıları vatanı ve bayrağı
Büyüdükçe kirlenir bir çocuk
Büyüdükçe küçülür ufku
Bir çocuğu kirletende bir çocuktur üstelik
Gözlerini açtığı anda ceplerine doldurulur kendine ait olmayan her şey
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!