Serdar Kalkan Şiirleri - Şair Serdar Kalkan

Hoppadır deli yüreğim, bağlı kalmaz aşklara
Dalga olur çarpar bir o sevdaya, bir bu sevdaya
Bazen Ferhat olurum dağlarda, bazen de ozan
Delidir benim gönlüm kendini dizelere yazan

Hayıflanmam bilesin, yolumdan da caymam

Susar oldu dilim benim
Görmez oldu gözüm benim
İçim yanar köz-köz olur
Düzgün Baba medet pirim

Ben giderim sultan pirim

Gözlerine baktığımda görüyorum
Gözyaşı nehirlerine yansıyan aşkını
Aynalarda berraklaşan güzel yüzünün
Çatlak dudaklarımla öpüyordu sol yanağını

Ben seni kimselerde aramadım

Kur ’an bildim insanı
Secde ettim anlımı
Cümlemizin birdir canı
Çalar söyler usanmayız

Dine gelince iman

Munzur’un ulviliğinde bir o vardır
Mevsimlerin rengi yoktur onun için
An gelir geceye inat dolunaya bakar
An gelir gündüze inat güneşe sarılır
Namlı masallarda adı kalır
Evvel zaman içinde ölür KARDELENİM.

Seni terkediyorum

Git artık bul kendini kuytularda
Gözlerimden bin damla yaş aksa da
Seni hatırlatmayan yerler arayacağım

Utangaç gençliğimdeydi hatalarım
Yitirmiş değildim amaçlarımı
Hüsranlarım ve arzularım vardı
Peşinden gidemediğim

Gövdelerine kazıdığım sevdalarım

Seher aydınlığı ile çıktım vadiye
Köyümün kıyısından bakıyordum
Şafağın sarısıyla ve kırmızısıyla
Derinliğiyle akıyordu Munzur
Beyaz köpüklü ve de akik

Gecelerimi daraltıp, gündüzüme aktın
Her tadımın üstüne yıldızlar döktün
Rüyalarım uyandı dar caddeler üzerinde
Ve de sabah geldi çiğseler ile ay yüzlü sevdaya

Öldüğümü biliyordum bir tutam kekik kokusuyla

Koca bir İzmir uyurken
Senin rüyalarına bıraktım kendimi
Işığın ay ışığı olmuştu
Yorgun gözlerimdeki bakışlara

Cam kırığı sesleri ile