Serdar Erdemir Şiirleri - Şair Serdar Er ...

I
Ben; Kimsenin bilmediği,
Bir şair tanıyorum.
Konuşma özürlü bir şair!
Onunla Beyoğlunda,
Bir barda;

I
Ben; kimsenin bilmediği
Bir şair tanıyorum,
Konuşma özürlü bir şair!
O ağlayınca;
İstanbul ağlardı!

kendisini hiç görmedim
duvarda asılı solgun
siyah beyaz resmiyle/
tanıdım babamı...
çocukluğumdan bu yana
yokluğuna alışamadım

sensizliğin acısına
kurşunlar sıkarım her gece
sıktığım her kurşun
döner geriye, vurur beni
en sensiz kaldığım demlerde.

ne zaman;
semayı seyre dalsam,
gökyüzü yıldız,yıldız
gayr-i ihtiyâri;
dilek tutarım!
nedense;

Beklenmedik bir anda
Seni karşıma çıkaran kadere
Silinmez yazıyla
Alnıma yazan kaleme
Lanetler olsun.

gelince; eşikte başlardı yasak sevişme
aşk kondumuzun...
dudak dudağa kalırdık / gözlerine dalardım
konuşmazdık
konuşamazdık saatlerce!
hasretle kucaklaşırdık; kırık somya üstünde/

'Şebboy'a Sevgimle'

Salaş masada kırık vazo, vazoda gül esmerlim
hıçkırık telaşında göz seğirten ivmelerim
dönüp, dönüp kadehi kadehe vurmasa
yakın dost “Kısmet Hanım” namıdiğer

dün gece;
esaretten kopmuş,
yüreğinden yaralı...
bir şair sığındı evime
/ sabaha dek,
derinden ağladı.

tam yedi yıl önce,
yine böyle bir akşam üstü;
Güneş batarken.
seni ağlayarak uğurlamıştım
ardından su dökerken,
sesin bile titremiyordu!