Ser Ver Sır Verme Şiiri - Rahman Fidan

Dün gece iki yiğit çıktı meydane
İkisi de birbirinden şahane
Gönül istermiş sohbet, usta bahane
Pehlivanım ser ver, sır verme

Anlamadım bu ne lahana bu ne perhiz
Usta derki evlerine beraber gideriz
Ailesi ile birlikte yemek dahi yeriz
Pehlivanım konuşuyorsun sen
Sanki bütün bunlardan habersiz
Pehlivanım ser ver, sır verme

Yahu yazık ki adamsın hem de koccaman
Ne güzel arkadaşların var hepsi yaman
Çok iyi oldu sırrını bana anlatmaman
Pehlivanım ser ver, sır verme

Kardeşim senarist değilim bir şey yazmam
Kimsenin kuyusunu arkasından kazmam
Duyduğumu söylerim hiçbir şey katmam
Pehlivanım ser ver, sır verme

Ustayı evime götürmedim götürmem diyorsun
Yahu götürmedim diye birde yemin ediyorsun
Ama ustanın ne dediğini sen bilmiyorsun
Pehlivanım ser ver, sır verme

Bakın ne güzel aylardan nisan
Hiç olmazsa sözü bir eder insan
Yinede sen kendini temiz san
Pehlivanım ser ver, sır verme

Ne yaparsanız yapın değil umurumda
Bilin ki buna izin verilmez bu durumda
Hiç olmamıştı böyle şeyler bu kurumda
Pehlivanım ser ver, sır verme

Bu çırağın sözünü ister tut ister tutma
Başın ağrır her seferinde sakın unutma
Dedikodumu bunlar bana şiir okutma
Sen sen ol ser ver, sır verme