Şenol Bulut Şiirleri - Şair Şenol Bulut

Neşeli ve tahtası eksik kız
Gülüp durusun hayata umursamasızca
Rahatlığın nedendir bilinmez
Tam bir bilmece gibisin
Eksik bir şeyler var sende ama
Nedir anlayamadım

Akşam olur, sabah olur
Geçer ha bu hayat durmadan
Geçip gittiğine değil
Sensizliğine yanarım

28 Nisan 1983

Gecenin hüzün verici sessizliğine dalarak yine
Seni, beni, kısaca bizi hatırladım yine
Bir insan kadar vahşi
Bir insan kadar sakin Karadeniz mavi sularının
Yalayarak uzandığı sahilinde
Yeşillikler alemi

Ne ben sana
Ne de sen bana
Mecbur değiliz
Ne var ki
Sevgi tarlasının da
Bir ürünü olmak zorunda

Alo
-Bakkal
Alo
-Kasap
Alo
-Manav

Hatırlar mısın o günleri bilmem
Tek katlı, villa yavrusu evimizi
Renk, renk çiçeklerle çevrili
Bahçemizin ortasına yapılmasını
Kararlaştırmıştık beraberce
İçinde bir çiçek

Ben hırçın bir ırmak
Sen ise sakin bir göl.
Bilinmez, kaç zamandır
Hep sana akmaktayım deli dolu
Sen de sakinleşip durulmaktayım.
Bazen sen de dalgalanmakta isen de

Bir kör, bir topal
Kör topala ayak
Topal köre göz oldu
Birlikten doğan kuvvetle
Çözdüler sorunlarını
Mutlu bir şekilde

Doğumum yaşamak için
Doğuşumla ne verdim aileme
Acıdan başka.
Bebek çocuk derken büyüdüm
Ne yaptım sanki büyümekle
Çile çekmekten başka.

Ben hırçın bir ırmak
Sen ise sakin bir göl.
Bilinmez, kaç zamandır
Hep sana akmaktayım deli dolu
Sen de sakinleşip durulmaktayım.
Bazen sen de dalgalanmakta isen de