Şenol Bulut Şiirleri - Şair Şenol Bulut

Hayat
Bir savaşım ise
Düşmanın
Ateşinden ziyade
Dostun
Sessizliği öldürür

Fındık gibisin
Çabucak kırılıp alınıyorsun.
Ceviz gibisin
Çok katı ve sertsin.
Fıstık gibisin
İnsanın arzusunu artıyorsun.

Hayat yaşamaya değer diyorlar
Nasıl anlayamadım
Tüm çilelere gark olmak için mi
İlaç olmak için mi yoksa acı çekenlere
Cevabını bulamadım bir türlü
Elimde olsa yaşanır hale getirmez miyim

Niçin insanı insanlıktan utandırıyorsunuz
İnsan kılığındaki vahşi yaratıklar
İnsanın ömrü harcamaya, harcanmaya değer mi
Atomu, hidrojeni, nükleeri
İnsanı öldürmek için değil mi
O kadar emeği harcamanın nedir gereği

Yarim senden ayrılalı
Epey zaman oldu
Bıraktığın ateş
Yangına döndü
İstanbul itfaiyesine
Doğanın suyu da takviye oldu

Bitkileri severim zehirlemedikçe
Hayvanları severim saldırmadıkça
İnsanları severim insan kaldıkça
Seni severim hafızam var oldukça

Ben
Ne güneşin boğucu sıcaklığından
Ne de cehennemin azap ateşi ile yanmaktayım
Bu çilekeş ben
Mah yüzünün
Pembe yanağının

Fırtınalardan kabaran denizin sakinleştiricisi
Ağlatma sen de beni bulutlar gibi ne olur
Taze bir gülüsün gönül bahçemin
Mis kokundan mahrum eyleme
Aşk ateşinle beni yakmak istemiyorsan ne olur

Saçmalardan seçmeleri
Ellerimle husule getirirken
Neler düşlediğimi söylesem
İnanır mısın bilmem

Sen hiç sensiz olmadın ki

Sevmek isterim
Evvel dudaklarından
Ve
Göğüslerinden öpmek isterim
İkimizin de doruğa çıkması için
Nasıl bir gayret gösterirdik