Senin Bedelin Benim Ahımdır

Sen yaralandığında yaralanınca yüreğim
Anlamıştım ne kadar derinimden sevdiğimi
Sen acılandığında buğulanınca gözlerim
Anlamıştım ne kadar umarsız yollara girdiğimi

Şimdi tek başıma yürüsem de sevda yolunda
Acın acım yaran yaram oluyorsa hâlâ
Senden bir haber alma umudu bile yokken
Adınla atıyorsa yüreğim çığlıklara
Hatta kahredecekse sana gelecek en küçük elem beni
İstemem aslında bir an olsun dehşetle titremeni
Ama öyle büyük ki ardında kalan yangın yeri
Her iniltim senin keder güzergâhındır
Ne kadar bilmezden gelsen de yine
Senin bedelin benim ahımdır

Dilimi tutuyor aklım elimi tutuyor gönlüm
Çıkmıyor ağzımdan bir sitemkâr söz sana
Ama kim tutacak yüreğimdeki yangın yerini
O hiç perdesiz duyurmakta kendini ervaha
Bilmem ki nasıl kalkarsın altından bu inleyişlerin
Bilmem ki nasıl dolanır yoluna yok edişlerin
Hangi ızdırab ki köşede yolunu bekler
Hangi nedamet ki seni kendine ekler

Tek bildiğim budur ki yanacaksın derinden
Dönüşü olmayacak yollarının kördüğümlerinden
Sen duymasan da duyan duyar ne demekte yüreğim
Bilsen ki beni öldürecek olsa da acın, acı çekmendir dileğim
Hatta yetmez acılanman bencileyin yan
Hatta yetmez pişmanlığın adımı adın diye an
O da yetmez o da yetmez su olmaz yüreğime
Yaş arıtmaz kirlerini gözlerinden kan gelmeli kan

Duy ki nasıl feryat eder bu yürek nasıl tutuşur
Sana varmazsa da sesi arşa yetişir
İnlerken der ki sessiz çığlığı ile
Bu son sözümdür sana iyi dinle:

“Sen ki dalımdın dalımı kuruttun
Dilerim dalın olanlar kurusun
Sen ki canımdın canımı unuttun
Dilerim canın olanlar ecelin olsun
Hatta o da yetmez yaşımı dindirmeye
Her damla yaşımda bin damla yaşın olsun
Hatta o gülen gözlerin hüzünden solsun
Huzur seni kuytu köşelerde unutsun
Yalnızlık kaderin pişmanlık sonun olsun”

Öyle büyük ki ardında kalan yangın yeri
Her iniltim senin keder güzergâhındır
Ne kadar bilmezden gelsen de yine
Senin bedelin benim ahımdır

Çektiğin bunca derde beni sebep bilerek yaşa