Sana Veda Ediyorum Şiiri - Nuray Özgüney

-I-
Dikenli yollarında hayatın
Çaresiz kırılganlığını gördükçe
Bir deva sunamamış olmanın yanmaklığı ile
-ve bir diken de ben olmayayım diye-
Sevgimi yükleyip kalbine
Sana veda ediyorum
Gönül kapındaki nöbetlerime
Artık elveda diyorum

-II-
Hem öğrenmek gerekiyormuş
Hayatta her şeyi
Merhaba demenin sıcaklığı ile hücre hücre ısınmayı
Elveda derken itilmişliğin acısıyla
-Ruhum bedenimden ayrılırcasına-
Hayalinden kopmayı
Unutmak mümkün olmasa hatta
Gene de unutmayı
Hatta gidişlerin, bilinmez kıvrımları olan
Ne amansız yollar açtığını
Unutmaya yetmeyecek kadar kısa olduğunu ömrün,
Anlamayı
Öğrenmek gerekiyormuş

-III-
Çok söz istemezmiş ayrılıklar
Vedalar, gözlerdeki hüznün
Artık kirpiklerce saklanamaz olmasından
Başka bir şey değilmiş
Hatta daha iyi anlatırmış
Kılıçla kesilmeyecek denli susmaklar
Yine de ardını dönünceye kadar hapsedilirmiş
Gözlerin kasırgasındaki ağlamaklar

-IV-
Kızmamalısın bana gittiğim için
Hatta mutlu bile olabilirsin
Yok, yok başka bir sevgiye değil benim gidişim
Gidişim sadece gönlünün açıl-a-maz kapısında
Dilenmekliğime son verişimdir; bilmelisin
Hatta kıymetini bilip özgürlüğünün
Hayata şöyle sımsıcak gülmelisin

-V-
Vedadan kaçış yokmuş ey yar
Vedadan kaçarken bunu öğrendim