Seni Unutalı Şiiri - Sami Gökay

Uyan artık mümin, uyan,
Yok mu sesimi duyan?
Var mı doksan dokuz ismini sayan,
Rabbim seni unutalı.

Okunmaz oldu Kur’ân-ı Kerim,
Osmanlı devleti oldu deveran,
Çoğaldı şeytana uyan,
Rabbim seni unutalı.

Nerede karşında el bağlayanlar,
Rızayı ilahi için ağlayanlar,
Hani eğriyi bırakıp doğruyu arayanlar,
Rabbim seni unutalı.

Dertle doldu içim, dışım,
Nerede arkadaşım, sırdaşım?
Akar oldu gözyaşım,
Rabbim seni unutalı.

Çoğaldı yalanlar, dolanlar,
Azaldı Hakk’a bağlı kalanlar,
İşte burada sefahate dalanlar,
Rabbim seni unutalı.

Bak bunlar kardeş, bacı,
Ne hocadır ne de hacı,
Halimiz acı mı acı,
Rabbim seni unutalı.

İşte bak, kalmadı; bozuldu adalet,
Ne küçüğe saygı, ne büyüğe hürmet,
Halimiz dersen pek rezalet,
Rabbim seni unutalı.

Seni uyardı, söyledi kelam,
Hizmetçidir sana zîhayatı âlem,
Var mı hamdü senâ, şükreden,
Rabbim seni unutalı?

Sami der: “Gel bana, arkadaşım,
Akar gözlerimden yaşım,
Ne dostum kaldı ne de sırdaşım,
Rabbim seni unutalı.”
08.11.1988