Memleketimi en çok bu mevsimde özlerim
Kırlarını, gelincik tarlalarını
Kıpkırmızı develik çiçeklerini
Bahçeleri alabildiğine kuşatan
Çitlembikleri
Fesleğenleri
Birde güneşe kafa tutan ay çiçeklerini
Yorgun çam ağaçlarıyla
Yarı çıplak çınarları
Mevsim gözetmeden
Küllü yeşiliyle salınan zeytin ağaçlarını
Ve dere kenarlarından
Suya dalgın-dalgın, bakan söğüt fidanlarını
Canhıraş sesleriyle hafızamı işgal eden
Ağustos böceklerini birde
Kim bilir kaç kilometre yol kat edip
Sonunda suya kavuşan kaplumbağanın
Boynunu kabuğuna çekişini
-Boz bulanık akan dereleri-
-Zamanı mıydı sanki
sen düştün ansızın usuma şimdi -
Öfkeni asi poyrazlara benzetirdim hep
Tebessümünü, saksıdaki beyaz karanfile
Ben seni en çok bu mevsimlerde sorar oldum
Asi rüzgârlara
Ve Mersin ağaçlarıyla kekiklerin kokusuna
Ben seni en çok
Gün batımları arar oldum ufuklarda
Özlem mi, öfke mi bilemiyorum ama
Alabildiğine yoğun duygularla
Ve güneş batarken yüzünde en son gördüğüm
Hüzün bulutlarını hatırlıyorum
Kısacası gördüğüm her nesnede
Seni arar oldum bu sıralar
Ben aradıkça sen kayboldun
Şimdi elimde bir kördüğüm
İşte bütün bunlar çözmeye çalıştıkça
Daha da çoğalıyor ama varsın olsun
Bir gün elbet yine karşılaşacağız
Sil baştan başlayacağız biliyorum
O güne kadar ben hep seni arayacağım
Her yağmurda, her çiçekte, her mevsimde
—Hadi sen de bir şey söyle, bakma öyle
—Peki söyleme
—Ama ne olur bari düşlerime gelmeyi ihmal etme
Hatice AK/04.10.2012
Hatice AkKayıt Tarihi : 12.7.2015 18:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Ak](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/12/seni-aradim-117.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!