Sonrasını hiç düşünmeden bir bağlanıştı. Körü körüne sonuna kadar gitmek isteğiyle, yıllar öncesinin unutulmuş hislerinin uyanışıyla… Bilerek lades olmayı isteyecek kadar, sessizce akıp giden günlerin geçmezliğine inat edercesine. Oysa sensizlik diye bir hastalık vardı tedavisi henüz bulunmayan, panzehirinin sende olduğu içine kimsesizliğin dolduğu… Sensizdi bağlanışım, sensizliğeydi yakarışım.
Hani sen şiir seversin ya…
Ya şiiri yazanı da azıcık sevseydin…
Bundandır içinde sen geçen tüm şiirlereydi düşmanlığım ve içlerinden seni çıkartıp yazmaya çabalayışlarım. Her seferinde senin duvarlarının önüne yıkılışlarım. Böyle bağlı olup, böyle ayrı kalmanın karşısında…
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta