İnansan da şehirler çılgındı.
Son sorguda birbirine yansıyan eller vardı.
Eller ki,
Yüreğimde bir duygunun masumiyet vedası.
Başkaydı son sorgu.
O derin anlam, o derin menekşe mendilleri.
Bir el sallayan, bir eline alan.
Bir gitar vardı.
Melodilerinde, notalarında sabahlayan sevişmeler.
Birbirine çılgınca bakan o çocuk gözler.
Büyümeyen, büyümeye de anlam vermeyen.
Uçurtmalar eşliğinde anadan doğma yarınlar.
Rüzgara karşı yol aldığımız sevinç emareleri.
Biz birdik, biz bütünün içinden geçen.
Anlamların kırıldığı bir dünya ki,
Mahkemeyi kuran kaderdi.
Aslında sadece kader de değil,
İçimizde birikmiş nefretti.
Çünkü her sevginin içindeydi, o kan bağı.
O zehir, o yılanın duvara astığı.
Belki yine gülüyoruz, belki yine ağlıyoruz.
Ama artık başka bir dudağın parçasıyız.
Her gelen misafir oluyor.
Hiç kimse yer etmiyor o gözlerde, o bakışlarda.
Çünkü biz birbirimizi arıyoruz.
Her gelen ve gidende.
Her gittiğimiz alanda ve yerde.
Bu bir ruh savaşı, bu bir kalp davası.
Harcananlarla, harcanamayanların birbirine olan denklemi.
Ruhumuzdan kopan deli yangınlar.
Ateş toprağa anlam katsa da,
Yine başlasa bu zorlu macera.
Yine bir arada olsa,
İkimizdeki dünya.
Unutma ki,
Her gül bülbüle bir sevda.
Kayıt Tarihi : 5.5.2016 01:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!