Sende ki Yerim Şiiri - Özcan Kurt

Emin olmadan sevdiğinin gönül katındaki aslandan,
Heveslenip kendini ya sultan ya şah sanmayasın,
Dil kurşun olurda indirir seni bir anda tahttan,
Meğer bir hiçmişim diye, hüsran olup yanmayasın.

Güz gelmeden bilinmez civciv mi yoksa ferik?
Her yola çıktığına çok da güvenip bağlanmayasın,
Çok geç olur ömür biter cep delik cepken delik,
Yalnızlığı marifet bilen züğürtler gibi sızlanmayasın...

Tanrı katında bile mesele şu: NEDİR SENDEKİ YERİM.?
Öylece ömrünü harcayıp sınanıp sınamaktasın,
Ne kadarsam gönlünde, o kadar senin ederin.
Pirincin içindeki beyaz taşlar gibi davranmayasın.

Asla asla diye büyük konuşma oluyor dünyada her şey,
Aniden değişir dost düşman, düşman dost,
sürete bakıp aldanmayasın,
Kovulmadık ne şehir kalır ne kaza ne dokuz köy,
Üryan geldik can gideceğiz öylece üryan kimseye sırtını dayamayasın.
ÖZ VE CAN