Sen Kokulu Rüzgârlar Şiiri - Oktay Güvener

Bir gün,
Gökyüzü kaybolacak,
Ve içimdeki suskun yıldızlar
Birer birer düşecek…
Yalnızca senin adın kalacak,
Zihnimde çiçekler açan bir papatya gibi.

Göğsümde büyüyen bir ağaç var,
Kökleri zamanın derinliklerine uzanan.
Her dalını can damarlarımla beslerken,
Bir başka âlemden yankılanan sesin
Ruhumu sarıyor.

Derin bakışların içimi yakarken
Ruhum alevlerine yenik düşüyor.
Bilinmez bir dağın zirvesinde,
Kokun raks ediyor rüzgârla.
Ve ben,
“Sen kokulu rüzgârlarla” sarhoş oldum.

Beni bulan parmak izlerini
Nakşettim avuçlarıma.
Ruhum,
Zamanın kapılarını zorlayan bir anahtar gibi,
Her adımda seni çağıran bir dua oldu…