Oktay Güvener Şiirleri - Şair Oktay Güvener

Uzun zaman oldu görmeyeli gözlerini...
Şimdi karşımda olsaydın,
Sadece bana baksaydın.
Beni gözlerinle yaşasaydın.
Sen bana baktıkça,
En güzel şiirlerimi sana yazsaydım.

Kalbimde sen varsın, söz geçirmiyorum gönlüme.
Gözyaşlarım akıyor gizlice içime,
Ah! Yıllarımı harcadığım güzel sevdiğim,
Ah! Sevipte söyleyemedim,söyleyipte hissettiremediğim sevdiceğim.
Yüreğimin derinliklerine büyüyen bir yara var.

Hazan kokuyor kelimeler
Ayrılık ve beklemek...
Ne zordur sevilenden ayrı olmak
Ve beklemek...
Belki hiç vuslat olmayacak
Eller kavuşmayacak bir daha

“En çok da yağmur yağdığında seviyorum bu şehri,
Herkesin yüzü ıslak, başı öne eğik
Sanki herkes suçunu kabullenmiş gibi” demiş Victor Hugo,
Bense bu şehri en çok hazan mevsiminde sevdim.
Her rengin bin bir tonu ile doluyken…

Seninle gökyüzüne baktığım her gün,
Yıldızlar adeta şiir oldu geceye.
Gizemli bir türkü söyler sanki rüzgâr,
Adını fısıldar her bir yaprak.

Gözlerin, en güzel masalı anlatıyor,

Beni hatırla sevgili,
Bende yaşanmış yılların,
Birikmiş anıların,
Eksik kalan bir yanın var.

Beni hatırla sevgili,

Benimle yol almak zordur.
Göğüslemeli benimle her zorluğu
Göze alabilmeli kaybetmeyi
Hayatın geri kalanını.

Benimle yol almak zordur.

Hep dik durdum.
Kimseye arkamı dönmedim,
Onlar arkamda kalmayı tercih ettiler.
Ben kimseyi yarı yolda bırakmadım,
Onlar benimle yürümek istemediler.
Yolda buldukları ile yoldaşlarını değiştiler.

Hangi kuyu taşır benim sabrımı?
Hangi yıldız yol gösterir?
Kalbimdeki bu yangını,
Hangi umman söndürür?

Bırak aksın kalemimden kelimeler,

Benle ben olan sen
Dalından koptuğunda
Savrulup gitmemen için
Sana korunak olurum ben.

Benle ben olan sen