Sen Dolu Satırlar Şiiri - Durali Acar

Hani sen gittin ya o an,
Durdu akreple yelkovan,
Bin parçaya bölündü bu can,
İki kişi kaldık; canı yanan.

Güneş dökerdi gölgemizi,
Bütün enkazlardan çıkarırdık bizi,
Şimdi elimde fotoğraflar bir dizi,
Geçmiyor gönülden bu aşkın izi.

Gönül ne hekim ister,ne büyücü,
Yıkılmıyor bu sevdanın gücü,
Şimdi her şey düşlerin öcü,
Demleniyorum yokluğunda gönül otağım.

Uyumam gereken zamanları çalıyorum,
Sen dolu düşlerimi gündüze bağlıyorum,
Aklıma geldikçe hep ağlıyorum,
Nolur gel artık; dayanamıyorum.

Şimdi yazıyorum ya deli gibi,
Aklımda hep yatan o ihtimali,
Seni beklediğim her an gibi,
Kim bilir? Bir satırda rast gelme ihtimali...