Sen Kaybı Şiiri - Durali Acar

Bir anda gitmiştin gece yarısı,
Gözlerimde durmayan aşk kanaması,
Kalbimde yer edinen sen sızısı,
Yaşamak yine bana kaldı,alın yazımızı.

Bak şimdi güneş doğdu geceme,
Yaşlar hevesle damlıyor; iki hecede,
Seni bekledim sabahsız penceremde,
Ne ben kaldı,ne nem kaldı gözlerimde.

Kurutmuyorum gözlerimin karasını,
Dünya sarsa kapanmaz; aşk yarasını,
Beni benden alan o kömür karası,
Yarimin gözleridir; geçmiyor hülyası.

Hadi bak çıkalım dışarıya,
Gökten kan damlıyor arka arkaya,
Kan topu oynarız; akşamdan sabaha,
Kanmadı,kanamalarım; kanamamalarıma.

Şimdi ben yine sana susuyorum,
Suskunluğumu duy diye seni söylüyorum,
Kirpiklerimden damla damla yaş süzüyorum,
Dilimde o türkü; susarak söylüyorum.

Sanmaki yanmıyor içim,gülüyorum,
Sen kaybından her damla ölüyorum,
Aynada kan çanağı gözler görüyorum,
Yaşadığım her anımda,"seni seviyorum".