Sen Başkasın Dostum... Şiiri - Tülay Sustam

Hani; insanın hayatında bazı anlar vardır... Hayatı boyunca unutamadığı ve her seferinde yeniden o günü yaşamak istediği. Benim için o anlardan biri de 'sevgi dolu bir merhabayla' hayatıma girdiğin gündür...

Önceleri bu şehir de yaşayan herhangi biriydin benim için... Seni tanıdıkça daha çok sevdim seni. Sende ki gizemi, sende ki sevdayı, senin dostluğa verdiğin değeri anladım. Öyle farklı, öyle sevgi dolu ki senin yüreğin seni sevmemek imkansız. Her şeyden önce geliyor sevdiklerin, ölümüne seviyorsun sevdiğini... Sadıksın sevdiğine, vefalısın, candan ve içtensin...
En çok da bu yönünü seviyorum senin. Öyle alıştım ki sana artık canımdan bir parça oldun. Bazen isyanım oluyorsun bazen de sığınağım... Bazen özgürlüğüm oluyorsun bazen de tutsaklığım... Bazen içimde hiç büyümeyen küçük kız oluyorsun bazen de hayata kafa tutan, meydan okuyan güçlü biri... Seninle bu hayat yolunda yürümek, zorluklara göğüs gelmek çok güzel bir duygu. Senin dostun olan birinin asla sırtı yere gelmez. Seninle olunca, senin sesini duyunca bir insanın ne derdi kalır nede sıkıntısı. Öyle çaresiz, öyle üzüntülü, öyle mutsuz zamanlarım da elimden tutup beni aydınlığa çıkardın...

Derdimi derdin bildin, sevdamı sevdan, sevgimi sevgin... Bilirim ki bir gün karanlıkta bile kalsam yüreğinde ki bir mum alevi bile beni aydınlatacak...
O kadar sıcak ve öyle büyük ışık saçarsın ki bana karanlığımı unutturursun...
Sesin yeter sessizliğime... Dili olursun söylenmemiş yada söyleyemediğim sözcüklerin... Kimi zaman ben susarım, sen konuşursun... Gülüşün bir ömre bedel. Sevgin kutsal, yüreğin büyüktür senin. Düşmanı bile affedecek kadar.

Hani; bazen bana diyorsun ya 'sende kendimi buluyorum' diye... Şimdi aynı şeyi ben sana diyorum. Sen; ben olmuşsun sanki bende sen... Aynı hayatı yaşıyoruz, aynı kaderi paylaşıyoruz ve en önemlisi aynı şehir de nefes alıp veriyoruz. Gölgem kadar yakınsın bana, yüreğim kadar sevgi dolu... O kadar iyi tanıyorsun ki beni sanki yıllardır hayatımdaymışsın gibi... Neye kızdığımı,
nelerden mutlu olduğumu, neye hüzünlendiğimi biliyorsun... Bilirsin ki ben en küçük şeylerden mutlu olurum. Zaman zaman polyanacılık oynarım. Kızdığım da dağları deviririm ama sırt çevirmeyi, kin tutmayı bilmem. Sende aynı ben gibisin. Karıncayı bile incitemezsin. Yüreğinde yaşarsın her şeyi.. Kızamazsın, üzemezsin her gün sen kahrolursun. Bir sözün yüreğine geçmez benim gibi. Ona da derdini anlatamazsın... Yıllar yılı aynı kişinin sevdasını taşırsın yüreğinde, her şeyden kutsaldır senin sevgin yerine kimseyi koyamazsın, silemezsin, unutamazsın... Bilmezsin gönül eğlendirmeyi, günübirlik sevdaları... Sevdin mi ölümüne seversin, sildin mi bir kalemde...

Seninle konuşunca unutuyorum bütün derdimi, sıkıntımı... Ne zaman arasam bilirim ki telefonun diğer ucunda beni beklersin saat kaç olusa olsun... Hani diyorum ya bir şiirim de 'bir dostu olmalı insanın, verdi mi sırrını götürmeli mezara' diye işte dostum sen öyle bir dostsun...

Kimi gün annem oluyorsun, kimi gün sırdaşım, kimi gün en yakın dostum. Sevginle besliyorsun yüreğimi... Öyle alıştım ki sana ne olur sonsuza dek bırakma çocuk ellerimi. Hoşgeldin dünyama hoşgeldin candostum...
Allah senin yokluğunu, senin acını yaşatmasın bana... O gül yüzün solmasın...
Gözyaşını bilmesin üzüm gözlerin... Yüreğinde değil yanında olsun sevdiğin...

Hayatımın her döneminde sana ihtiyacım var... Seni çok seviyorum...

sen ve ben;
bir balık olsaydık mavinin koynunda
yüzgeçleri sen olurdun, pulları ben...

sen ve ben;
bir bulut olsaydık gökyüzünün koynunda
mavi sen olurdun, beyaz ben...

sen ve ben;
bir ağaç olsaydık toprağın koynunda
kökü sen olurdun, gövdesi ben...