Şemsi Hançer Şiirleri - Şair Şemsi Hançer

Gül yüzlüm nazlı gülüm.
Sevincim, neşem, mutluluğum, her şeyim.
Babasının şımarığı, annesinin nazlı gülü.
Canım kızım, sen gül yeter ki.
Gülüşün güneşim olur.
Sarıl bana.

Ölüm Allah’tan, lakin kimsenin ettiği yanına kalmıyor.
Şükür yaradan bu dünyada gösteriyor.
Dövdünüz, sövdünüz, sacımdan tutup sürüklediniz!
Koca şehre sığamadım, oda yetmedi birde sürgün ettiniz.
Küstürdünüz beni, memleket toprağına!

Hani o güneş batımında söylediğin son söz vardı ya
Mutlu ol, deyip de sonrasında sustuğun.
Sonrasında ise sanki unutmuşluğun.

Verdiği açıları bilir misin sen vefasız?
Sanki o acı dolu yılları biz birlikte yaşamadık.

Sen her gece gözlerini kapatırken uykuya,
O gelecek bir gün diye
Hayallere dalıp gittin mi hiç.
Aynanın karşısına geçip,
Ağaran saçlarını seyrederken,
Onsuz geçen yıllara

Han dedigin harap olsun
Yar dediğin yılan olsun
Doğurduğun düşman bilsin
Başına taşlar yağsın.