Senden özür dilerim annecim
O gülen küçücük gözlerine acılar yükledim
Seni haksız bir ayrılığa sürükledim
Sana baktıkça kanayan vicdanıma
Hangi sevaplar çare olur
Hangi mutluluk seni tam yapar bebeğim
Buralarda yağmur yağıyor
Hiç umursamıyor
Akıp gitmiş umutlar, sevgiler
Aynı, yoldan geçen insanlar gibi
Zaman gibi...
Buralarda yağmur yağıyor
Nasıl anlatırım daha kendimi
Nasıl haykırabilirim bilmiyorum
İnanman değil
Yüreğimi tanımandı dileğim
Ne kadar günahkâr olursak olalım
Ne kadar yanlış
İçimde bir ben var durmadan konuşan.
Durmadan duyurmak istiyor sesini
Durmadan haykırmak.
Dinlemek istemesem de o seni bırakmayan
Dön de bak kendine diyor
Yaşamın neresindesin?
Kaç teşekkür etsem sana
Kaç tebessüm.
Beni yanıltmadın sevdiğim
Hayat öpücüğümsün.
Bir ayrılık çizgisinden,
Bir hüzün fırtınasından,
Balkondan çamaşırlarımı astım az önce
Güneş vuruyordu tüm çabasıyla
Koca penceremden salonuma
Sokaktaki kedilerimizi seyrettim
Topluca beslediğimiz
Onlar da biraz ısınma çabasında.
Yılların birikimiyle yorulan kalbini
Bir söz dinlendirmeye yetecekti.
Dinmeyen beden ağrılarını
Bir dokunuş dindirecekti
Hayal kırıklıklarının üzüntüsünü
Bir sarılmak son vercekti.
Anlatmak, ulaşmaya çalışmak
Anlamsız, faydasız artık biliyorum
Geç kalınmış bir buluşmanın
Zehir zemberek duellosuydun
Hoş geç kalmasam da ne değişirdi
Yalanlarının esiri olmaktan başka
Ne çok özlemişim seni sevdiğim
Beni ben yapan dizelerinde
Uzun zaman oldu görüşmeyeli
Özür dilerim üzdüysem seni
Esaretim kayboldu seninle
Geçenlerde eski bir aşkı aradım
Artık anlamak istemiyorum
Duymak, dinlemek...
Görmek istemiyorum yalan ruhları
Yalan süretleri, duyguları
Yıkmandan, kırmandan yoruldum
Tanrım ben çok mu suçluyum?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!