Vakit, gecenin şafağı
Yarenlik ediyorum
Bir fincan kahve
Birkaç dal sigaramla
Sararmış birkaç fotoğraf
Tozlu birkaç hatırayla
Vaktin var mı?
Biraz konuşabilir miyiz?
Biliyor musun? İlk gün
Ne düşünmüşsem seninle ilgili
Düşüncelerim aynı hiç değişmedi…
Diyorum ki hani, sen
Bazen gönlümün üşüdüğünü öyle hissediyorum ki
Bir kez baksan gönlüme bakışın onu ısıtacakmış gibi
Rüzgarda savrulup, uçan kanatlanan duygularımın
Gönlüne konduğunu hissediyorum yağan kar gibi…
Üşüyen ellerim ısınmak için ellerini arar gibi
Gereksiz seslerden yorulan kulaklarımın
Yağmur yağıyor
Geliyor mu? Toprak kokusu
Açelyalar açıyor
Bu gelen de hasretin kokusu
Gelincikler soluyor
Zannetme ben kalırım…
Yağmur yok, kar yok
Nedir şakaklarımda ki ıslaklık
Gece mehtapla aydınlık
Nedir ruhumda ki gölge, karanlık
Sana bıraktım aydınlığı
Güzel duygu ve düşüncelerimi
Bu suskunluğun var ya
Bu suskunluğun
Elinde ki sopayı
Vursan başıma
Elinde ki bıçağı
Soksan kalbime
Yalnızım
İşte akşam oldu bugün de
Ne ellerin var saçlarımda
Ne de sesin kulaklarımda
Gidiyorum bilinmezin ardında
Bıraktım kendimi
Yalnız olduğumu düşünerek
Oturmuştum kuytuya
Ne kadar zaman geçti
Bilmiyorum
Bir el dokundu omzuma
Aslında tanımıştım
Yanakların gül, dudakların pembe
Senin adın bende Gül Pembe
Görünen sadece üç hece
Evet sen sığmazdın hecelere
Gel gör ki yıllardır sığdın
Küçücük kalbime...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!